Gece, aydýnlýðýn üzerine karanlýðýn puslu tüllerini indirip gökyüzü sergisinde yýldýzlarýn ay ýþýðýyla dans ettiði zamanlarda yine seni özlüyorum sevgili. Yokluðuna inat sesinin sýcaklýðýný, yüzünün utangaçlýðýný ve gülüþlerine saklanmýþ baharlarý düþünüyorum. Puslu bir hayatýn hüzne sürgülenmiþ vaktinde anýyorum – yüreðimle özdeþleþmiþ- vuslat kokulu ismini. Yokluðundan arta kalan kýrýk dökük anýlarý geçmiþin tozlu raflarýndan indirip imkansýz sevdamýzý delicesine haykýrýyorum bulutlarla taçlanmýþ gökyüzüne..Boðazýmda düðümlenmiþ kelimeleri bir bir kanatýp hasretinde demliyorum hayatýn hüzün yüklü meþakkatlerini.. Acýya inat, yokluðunda inat seni düþünüyorum özlemin en dar vakitlerinde. Beni “ sensiz “ býrakýp gittiði yerde hala seni bekliyorum sevgili….

Sevda mevsiminde bir bahar göremeden gitmiþtin. Yokluðunu bir beden bol gelecek þekilde küçük bedenime örerek ait olduðun baharlara zamansýz gitmiþtin. Bu gidiþin binlerce sebebi vardý biliyorum. Gidiþin bazen “sana gecikmiþliðim “ olmuþtu bazen de senin hayata yeniden ve sýfýrdan baþlayamama korkularýn. Her ne olursa olsun gitmiþtin iþte. Anlamý yok gidiþini tekrar yüreðimde küllendirmenin. Lakin gittiðin gece, tüm acýlarý soyunup yaðmurlarýn koynunda yüreðimle çýrýlçýplak “sana “ aðlamýþtým. Yokluðunda kimi zaman kanadým durdum sevdanýn kör topal kelimelerinde. Kimi zaman da tek bir kelime etmeden yalnýzlýðýna demlendim. Tek cümlelik vedalarý iyi bilirim sevgili. Gidiþinle ayrýlýðýn ayakuçlarýna yuvarlansam da yüreðimle hep imkansýz sevdama sustum. Evet, benden uzaklara giderken – bir zamanlar yüreðine ölümsüzlüðü kazýdýðýn- adýmý tek kalemde silmiþsin dudaklarýndan. Yaþanmýþ onca hatýrayý “ hiç yaþanmamýþ “ bilip sonsuza dek çýkarmýþsýn beni hayatýndan. Adýmý “ iki dudaðýn arasýnda” anmamakla beni unutma çabasýnda olabilirsin sevgili. Beni çoktan unutup geçmiþin tozlu raflarýna sürgülemiþ ya da sendeki “ beni “ yalnýzlýða kefensiz gömmüþ olabilirsin lakin ben seni gittin diye bir kalemde unutmadým sevgili. Sana inat, yokluðuna inat yaþattým seni. Gelmeyeceðini bile bile beni “ bana “ býraktýðýn yerde hala seni bekliyorum. Dilimde ikimizin þarkýsý ve senden bana miras iki damla gözyaþýyla sevdamý sayýklýyorum. Ve özlerken seni; mayasýz yokluðuna “ bir mintan sabýr “ ekleyip hayatýn en dar teknesinde varlýðýný “ yarýnlarýma ” yoðurmakla meþgulüm sevgili..Ben seni hala seviyorum sevgili….

Bilmiyorum. Hangi kadýn gelmeyeceði bilindiði halde her gece sabah ezanlarýna kadar beklenildi? Hangi erkek, sevdiði kadýnýn ellerini bir daha tutamayacaðýný bilse de sevdiðinin- daha tövbesi edilmemiþ- taze günahlarýna kefil oldu? Giden bir kadýnýn ardýndan kaç erkek, sevdiði kadýnýn gülüþlerini dualarýna katýp giden sevgilinin kangrenleþmiþ acýlarýna “yarým bedenini “ kefen bildi ? Cevabý olmayan onlarca soru sevgili. Evet, sen gittin diye etrafýmý tel örgülerle çevirdim. O tellere hasretinin ölümcül elektriðini verip gelmeyeceðini bile bile seni bekledim gülüþlerinin tomurcuk açtýðý tepelerde…

Sensizlikte üzerime çullanan arsýz fýrtýnalar, yüreðime yapýþmýþ kör ayazlar korkutmaz beni. Yokluðunda yeniden depreþen sancýlar ya da adýmýn bir kalemde unutulmasý benim canýmý acýtmaz sevgili. Olur da bir vakit yüreðinle bulutlara özenip delice aðladýðýnda kirpiklerinden süzülen gözyaþlarýnýn toprakta heba olmasý korkutur beni. Ya da dar bir vakitte ölümün þerbetini benden önce Azrail’in avuçlarýndan içmen canýmý acýtýr sevgili. Evet, aramýza “ bir ömürlük hasreti " koyup benden gitsen de, senin uzaklarda yaþadýðýný bilmenin tarif edilmez hazzý ve uzaklarda bir yerde sýcak tebessümlerinin etrafýndaki insanlara verdiði umutla sensizlikte bile “ seni “ yaþayabiliyorum. Ama benden önce göçersen bu fani âlemden dayanamaz bu can bu gidiþe. Bu acýya dayanamaz fakir yüreðim. Sen uzaklarda huzurun koynunda uyurken; her gece ben üþüyen ellerimi semaya kaldýrýp Yaradan’ a yalvarýyorum. Her gece yüreðimi seccadede býrakýp ýslak dualarýmla hep “ varlýðýnda senden önce ölmeyi “ diliyorum sevgili. Haram olsa da gülüþlerin bana, senden önce fani alemden göçmeyi diliyorum Mevla’dan. Seni sensiz severken bile seni düþünüyorum sevgili…

Ben yamalý bir bedenin kocaman yüreðiyle sevdim seni. Yokluðunda senden kaçmak varken ben yine senin hatýralarýna sýðýndým. Yüreðinde unutulduðumu bilsem de, ben seni “ sensiz “ yaþatan oldum. Hayatýnda “ doðruluðumu “ ispat edemediðin tek yanlýþýn olarak kalsam da çizdiðin mutluluklarda dillendiremediðin en güzel sevda olsam da ben seni seviyorum sevgili. Yokluðuna inat, yalnýzlýðýna inat..

Gün geldi benden uzaklardaki varlýðýnla mutlu olup senin gözyaþlarýnda kanadým durdum. Biz seninle iki yakasý birbirine hiçbir zaman kavuþmayacak uçurum olsak ta delice sevdik birbirimizi. Kâh seninle ayrý bulutlardan düþen iki damla olup ayný sevda topraðýna yaðdýk kâh ayný yürekle gülümseyip ayný gözle imkânsýzlýðýmýza aðladýk. Evet, biz seninle takvimlerden düþen zamana yenildik sevgili. Ayný gökyüzüne serilmiþ birbirine yabancý iki yýldýz olduk. Sen, ay ýþýðýyla dans eden yýldýz olmuþken; ben gecenin tüllerine yüreðiyle tutunan ve her an kaybolmaya hazýr bir yýldýz oldum. Bir gece kaysam da gökyüzünden ben hep sende olacaðým sevgili. Çünkü biz seninle yaþadýðýmýz hayat kadar yalan, ölüm kadar gerçektik …


Biz zamana yenildik sevgili. Kavuþmalarýmýzý vuslat kokan yarýnlara erteledik. Körpe sevinçlerimizi sýcak yüreðimizde saklayýp her gece ayrýlýðýn isli çaydanlýðýnda hasrete demleneceðiz. Sen benden daha iyi bilirsin ki; hasret; aþkýn kanlý gözyaþýdýr. Aktýkça geride kalanlarý yakar. Ýçinde kurtlanýr, yüreðinde kanar ayrýlýklar. Kuru bir yaprak gibi bir baharýn ortasýnda yapayalnýz kalýrsýn. Konuþmak istersin, susturulursun. Susmak istersin, ýslak gözyaþlarýnla konuþursun. Aþktan öte silahýn olmasa da zamana kafa tutup ayrýlýklarla savaþýrsýn. Ama zamana yenilirsin hep. Defalarca yenilirsin ama savaþýrsýn býkmadan usanmadan. Hayat devam ediyor. Her þeye inat, ayrýlýðýna inat takvimler alabildiðince hýzlý akýyor mevsimlere doðru. Sen, uzaklarda bir yerlerde yaþarken; ben alný ak, yüreði pak sevdamýzý yokluða inat yaþatacaðým.

Gün gelecek; dört duvar yalnýzlýðý üþüþecek yarýnlarýna. Gün gelecek, gülüþlerin tozlu hatýralara yenik düþüp beni býraktýðýn yerlerde tek baþýna yürüyeceksin. Mavi düþlerine nice ayazlar ortak olup sana karanlýklarý hediye edecekler. Ýçinde saklý kalmýþ yalnýzlýðýn bir gün adýný bilmediðin sokak baþýnda karþýna çýkacak. Ýrkileceksin ama korkma ne olur..Boynunu bükme kö topal yalnýzlýða. Hayat denilen ipin ucuna sýmsýký tutun. Güneþe deðil; karanlýklara çevir sýrtýný. Yüzünü ayazlara deðil; seni bekleyen mutluluklara döndür. Her ne kadar benden uzak olsan da her gülüþün canýma can katacak, her gözyaþýn yaþayan bu cana kefen olacak. Ne olur dayan acýya, pes etme imkansýzlýða. Günahlarýna kefil, acýlarýna bedenimle kefen olmuþken sabret yokluða. Dudaklarýnla ölümün þerbetini içmeden önce son kez beni çaðýr. Ellerini tutmak için ya da dudaklarýna sevdanýn mührünü býrakmak için deðil; senin yerine vuslat þerbetini içip soðuk çýnar aðacýnýn gölgesine serilmek için son kez yüreðine çaðýr beni. Ben ölmeliyim senin yerine. Sen yaþamalýsýn çünkü. Böyle bir yürek yaþamalý sevgili. Býrak aramýza devasa “ yalnýzlýk “ girsin. Býrak sevdamýz zamanýn ayak uçlarýnda ezilsin Ama nerde olursan ol; baharlarla müjdelenmiþ gülüþlerine sarýl. Olur, da bir gün zamana esir düþersen ne olur pes etme. Sürgün yesen de , hayata yüreðinle sýmsýký tutun ne olur. Her þeye inat ben seni seviyor olacaðým. Beni býraktýðýn yerde seni yüreðimle bekliyor olacaðým. Ve bir gün ; uzaklarda bir yerde hayata bir bedel ödemek zorunda kalýrsan sevgili ; HAYATA CEZASINI GÜLÜÞÜNLE ÖDE….

02 Ekim 2006 23: 35