Kadavradan ibaret bir gövde,
Ýmlasý bozuk bir cümle..
Bir de aramýzdaki büyüyen özlem..

Biliyorum gelmeyeceksin...
Ne sen olabileceðim gözlerinin dibinde..
Ne ben olabileceksin yüreðimin terinde..
Ama...
Bir cümle olduk biz..
Anlatým bozukluðuna meyal verdik ise de,
Sevgiye dair alýntýlanmýþ,
En anlamlý söz olduk biz..
Bizden doðma mutluluðu var ettik
Sevda saðnaðýnda...
Bizden olma bir fincan umudu tazeledik
Hayat çaydanlýðýnda...


Ey kirpiklerinden saðdýðým gökkuþaðý yedi rengi,

Hüzünbaz hüzünleri unut..Ayak diblerine kök salmýþ siyah’ý da ..Koþ yeni demlenmiþ yürek demime..Sokul ve mevzilen gözlerinde kuruttuðum kirpiklerime..Þarkýlar sustu biliyorum..Söz sýrasý bizde..Mutluluðumuzdan alýntý birkaç çift umudumuz var dudaklarýmýza ördüðümüz..Eriþmese de ellerimiz ellerimize, bir yolumuz var özleminde yürüdüðümüz..Sana kaç gel demiyorum..Biliyorum hakkým deðil bu..Býrak kanlý bir savaþýn içinde geçsin ömrümüz..Çilekeþ bir sonbahar yapraðýna özensin gözlerimiz..Ayný tende, ayný gölgede yürümese de mavi düþlerimiz, ayný sevdanýn ýslak cümlelerinde büyüsün adýmýz..Ýlintilensin kokun Cennnetle, bize aidatlansýn ayrýlýk...Ne fark eder ki..Ben sendeyim...Sen bende...Bükülse de cümlelerimiz , sökülse de alfabemiz biz bir cümleyiz..Sen ve ben...Ýki harf bir cümleden ibaret mutluluk...


Mutluluðuma umudumu baðýþlayan,

Biliyorum özlem kör topal zamanlarýnda ilerliyoruz..Sen benden uzakta, ben senden ýrakta yürümekteyiz..Dýþý düþsüzlüðe gebe kalmýþ bir sabahýn koynunda boyun bükmekteyiz..Bazen gözlerimiz nemlenmekte, bazen de özlem aramýza perdelenmekte..Ama býrakmak yok sevgili..Mutluluk umuda gark olmuþsa, artýk dönüþ yok bu yoldan..Ölüm ölümümüzü öldürmeden gitmek yok sevgili..Býrak ellerinden içmeyeyim bir bardak suyu..Býrak gözlerinde sabahlamasýn yüreðim..Uzaklarda bana ait bir cümle ol yeter..Koynumda sonbaharlarý kurban edemesen de býrak yanýmda hep umut ol yarýnlara...

Sýðlýðýma / içimdeki yalnýzlýða bir dirhem hayatý aþýlayan,

Sus.Dikenli telleri dudaklarýna getirip kanatma yaralarýný..Kavuþmamanýn ýzdýrabýna kanýp içme hüznün þerbetini..Bak kör bir yüreðe sevgiyi öðretiyorsun..Büyüyor içimde ölen bir çocuk..Yarým deðil cümlelerim..Mutluluk fiilinden umut deryasý cümleler kuruyorum mavilere..Rüzgarý omuzlarýma alýp bulutlara yeni göç yollarý buluyorum..Biliyorum her yol sana...Biliyorum her söz sana..Evet zor yaþadýklarýmýz..Zifiri bir karanlýk ilerlediðimiz, bir ölüm kalým savaþý göðsümüzden sildiðimiz..


Býrak aramýzdaki özleme bakýp durma..
Kefenle gözlerindeki ýslaklýðý..
Gün vuslat zamaný..
Gün bizi bizde yaþatma aný..

Doldur gözlerine kýz cocuðu hayallerini..
Yürü bana doðru harf harf..
Yürü bana doðru dua dua..
Bir de gelirken bana,
BÝr avuç maviyi çok görme sakýn..

Unutma;
Özlediðim kadar Sen’sin..
Sevdiðim kadar Ben’sin..

“ Seni özlemin en güzel yaný;
Seninle her gün yeniden doðmak mavilere..
Hep nefes al emi..
Seninle hayatlansýn bu hayatým....“

28.11.2008

Ýsmail SARIGENE