"Yazmak, aslında hayatta kalmak için kendime anlattığım yalanların bir günlüğüdür." - Albert Camus"

Yaralı Bir Serçe Kelepir Yaralarımdan Öpüyordu

yazı resimYZ

Duvağı hiç mutlulukla gusledilmemiş gülüşlerim vardı
Gözlerine zemzem sürerken suçüstü yakalanmış.
Penceresiz bir gecede
Sen bir şiirde saçlarını tararken
Yaralı bir serçe kelepir yaralarımdan öpüyordu.
Cesedime iliştirilmiş bir muskaya
Eşlik ediyordu kangren kirpiklerim.

Bir türkünün göğsüne başını yaslamış
Çocuğun mavi entarisine asıyordum tüm şiirlerimi.
Tekil karanlığın koynunda soyunurken dudaklarımı
Çoğul bir yalnızlıkta
İmla bozukluğunda can çekişiyordu sol yanım.
Ateşte harlanmış
Demirde soğutulmuş bir bıçakla yokluyordum
Yüreğim sana atıyor mu diye;
Etime değen her soğuklukta
Gözlerini ifşa ediyordu her bir hücrem.

Ne zaman Kürdilihicazkâr bir şarkının
Ellerinden sımsıkı tutsam
İman tahtasında çoğalan öpüşmelerimizden
Sorguya çekiliyordum.
Saçlarının kokusunda sarhoşluğum,
Yüreğime kurulmuş darağaçlarının altına
Serilmiş bir Cennet oluyordu.
Gözlerinin hülyalarında raks ederken
Üşümüşlüğümden vuruluyordu bir ceylan.
Ve bir kelebeğin öksüzlüğüne
Kurban veriliyordu beraber eşlik ettiğimiz şarkılar.

Sevdaya nazır bir iskelede
Ruhumuzun dehlizlerinde yanarken
Aşk üstü yakalanıyor kır düğünü düşlerimiz.
Gözlerimize olan susuzluğumuz nüksederken
Tehirli bir trenin uykusuz kalmış
Bir vagonunda
Birbirimize olan geç kalmışlığını asıyorduk
Yüreklerimize şerh düşülmüş aşk şerbetine.

17.11.2013

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön