Her türlü yardým kuruluþu, enstitü ve sivil toplum örgütünü kurumsal ve ekonomik iliþki aðý içinde tutarak ya pasifize eden ya da yönlendiren Avrupa Birliði teþkilatlarý en yoðun çabayý elbette entegrasyon çocuklarý olan Doðu Avrupa ve bu arada Türkiye’de çalýþmaktadýr. Bu çalýþmalar madalyonun bir yüzü.

Bir de içe dönük çalýþmalar var ki bu da ikinci. Avrupa Kültürü Edebiyat Mekanizmasý farklý kültür ürünlerine sistem içi filtreler kullanarak izin vermemektedir.

Avrupa Deðeri olarak sayýlan ama gerçekte zaten insanlýk deðeri olarak algýlanagelmiþ bütün fikirler manzumesini politikleþtirerek ve kurumlar aracýlýðý ile AB standartýna dönüþtürerek „Eurokültür“ün omurgasýný kormaktadýr. Bu da tahmin edilebileceði gibi liberal kapitalist avrupa sosyal siyasal sisteminden esinlenir. Bu sistem ve deðerleri kadar onun açýk resmi politiklarýný olumlamayan hiç bir edebi ve kültürel ürün deðerlendirilmez.

Uluslararasý alanda baþarýlý ilan edilen Avrupa dýþýndan tüm yazar ve düþünürler AB dýþ siyasetine elçilik ettiklerinden dolayý AB kültür camiasýna tanýþtýrýlmaktadýrlar. Bu kabulün en meþru yolu „ödüldür.“

Bu kýsaca vurgulanan „sistematik“ iþleyiþte, nitelik ve tarzý ne olursa olsun „farklýlýk“ tanýmý AB merkezli deðerler sistemi dýþýnda durduðu müddetçe elemine edilir. Esasýnda medeniyet ya da kültürler savaþý denen kavramýn yaratýcýsý da batý düþüncesidir. Bu savaþý kör bir nokta olan inanç ve din ile bu alandan esinlenen siyasi alanda tanýmlayarak, dil, kültür, felsefe, tarih ekononomi gibi daha somut ve varlýkla ilgile kapsamlý alanlar vurgulanmamaktadýr.

Batý kültür ve sanatý ile düþünce admalrýnýn, batýlý sol ve ilerici kesimlerinin bundan 20 yýl öncesi olduðu kadar doðu’ya bir katkýsý beklenemez. Batý kendi merkezi kültür, dil, din, sanat ve edebiyat dünyasýna su taþýmakla meþguldðr ve batý entellektüelizmi bunun yapýcýlýðýna soyunmuþtur. Dolayýsý ile kültürler ve edebiyatlar, diller savaþýnda kendini taraf saymýþ, kendi oluþumunu merkez seçmiþtir.

Bu tesbitten hareketle, batý genel anlamda ve özel anlamda Avrupa edebiyat, kültür ve sanat camiasý ancak kendi dokusuna uyan malzemeye yine kendi deðerler sistemi (politiktir) ölçütleri ile vize vermektedir. Özgün ulusal ya da yerel deðerler kadar, özgün ama ayný zamanda entellektüel çalýþmalar da bu sistem dýþýnda tutulmaktadýr.

Sonuç olarak Batý ve / veya Avrupa entellektüerlizmi kendi merkezini tercih ederek evrensellikten kopmuþtur. Yerellik ve evrensellik ölçütlerini her özgün eser sahibi farklý toplumlardan üye insanlar kendileri yaratmak zorundadýr. Ancak bunda en büyük engel elbette evrenselliðini yitirmiþ Avrupa camiasýna aracýlýk eden, taþeron bilim, sanat, edebiyat, medya ve sivil toplum uzantýlarýdýr.

Herhangi bir özgün sanat edebiyat için geçerli bu þartlarý düþünürsek,önceki yazýlarda da ifade edildiði gibi, gerçek özgür sanat bu Batý sisteminde kendine asla yer bulamaz ve bulamayacaðý için þimdiden onun baþka alanlarda temsilciliðini yapmaktan da vazgeçmelidir.

Akademilerde, kurum ve sosyal yapýlarda öðrenilen zanaat da bu bakýmdan hem özgün hem özgür hem de batý sisteminden ayrý, kendi evrenselliðinde olma, gerçek sanat ve edebiyat ürünü olma þanslarý ya yok ya çok azdýr. Elbette istisnalar vardýr ama herkes istisna kendisidir diye düþünürse ortada bu da yoktur. Þimdi tam zamaný, sanatýn yeniden „hayýr“ kimliðine ihtiyaç var. Bu kendi iç duygusundan gelen bir hayýr olmazsa elbette bunda da bir hayýr olmaz.