soluk almak deðilmiþ yaþamak,
bakmak; görmek deðilmiþ.
gidiþinle anladým.
..gittin...
utangaç ceylanlar gibi,
yýldýzlar arasýndan
yýldýz gibi kayarak,
betonda kan kýrmýzý açan çiçekleri,
ve bir romansýn hüznünü
dudaklarýma takarak.
geri dönüþsüz vedanýn yaralarýný
otadýðým baldýran acýsýyla,
kuþatsa da yýldýzlarýn þavký,
ve penceremin dýþýndaki sarý sarmaþýðý,
ve ürkütmeden kumrularý,
sessizce iliþirsin sevdamýn sokaðýna.
gündüz kalabalýklarýnda kaybolur gülüþün,
karanlýðýn dilsizliðinde bir gri hüzün,
bir çift kumru macerasý,
akar gözlerimden sessiz çaðýltýlarla
deli poyraz saðanaðý.
büyük aldatmacasýnda dönüþünün,
durup kendimi kandýrýrým,
çünkü;
ben hala,
kahretsin.. ben hala,
ikimizin bir damarda aktýðýný sanýrým.

bir ruh göçünde,
bilincini yitirmiþ dokunuþlarla,
vikayesinde avuçlarýmýn
okþarým saçlarýný incitmeksizin.
ve kulaðýna fýsýldadýðým
kekeme düþmaný adýmla
“seviyorum ulan..seviyorum!” diye
yankýsýz uçurumlara
savururum baðýrtýlarýmý.
yanaklarýna dokunur
terine hasret dudaklarým,
toprak kokusu genzimi yakar,
ve bir fok soluðu yýkanýr
gecenin þebneminde,
gözlerim gölgeni arar;
gölgen, ayaklarýnýn izini.
köpüklü sular kuþatýr Marmara’yý
..þarap damarlarýmý,
suya sevdam düþer;
bir de yolcusuz gemilerin gölgesi,
Þirket-i Hayriyye vapurlarý,
bir martý çýðlýðý,
bir lüfer aðýtý,
sensizliðime el eder.


yürürüm,
gözlerinin hüzzam sokaklarýnda
iþte;
þimdi,
burada
sevdam,
kan tadýnda gözyaþýdýr artýk
yolunu yitiren;
yüzünün kumral sýcaklýðýnda.
bilirim;
dar vakitlere elvedalar sýðmaz,
tutamam kendimi
aðlarým.
gülüþüne karýþýr gözyaþlarým,
bir de yarým aðýz vedana.
bir yaman dilemma,
bukaðý acýsý,
bir hoyrat diz çöküþ,
bir kabulsüz dua.
duyuramam sesimi,
bilirim...
“..gitme...”
“..ne olur gitme...”
(.............)
yakarýmý ardýna takarým,
gecenin ýssýzlýðýnda
yankýlanan ayak sesine,
ayýþýðýnýn gizlediði gölgene
çaresizce bakýþlarýmý asarým.
çünkü;
..kahretsin...
ben, ben hala kendimi kandýrýrým,
ikimizin bir gözden baktýðýný sanýrým.

þimdi;
gidiþinin ardýndan,
gözlerimi kullanýyorum,
..o, çocuk bakýþlarýmýn kuþattýðý
gözlerimi;
çatýlmýþ kaþlarýmýn altýnda,
bir de sitemin urbasýna sarýnmýþ
kýrýlgan sözlerimi,
yaðmalanmýþ sevda bahçemin
tam ortasýnda.
damarlarýma saldýran þarabý,
ve bunca yükü
sarsýlarak taþýyan hayatý,
darmadaðýn,
vurdumduymaz zamanlarý,
antegorik sorgularý,
ve yazýcýlarýn çatýþmacý hükmünü
bir asi þiirin öfkesinde yaþarým.
..ne söylesem,
hangi türküyü söylesem,hangi dilde?
hangi renge soyunsam, ha?
hangi zamaný öpsem,
hangi þiiri?
kim duyar yüreðimi,daðýlsam hüznünle?
mavi sürgün bir akþamda
býraktým sarhoþluðumu,
yaz’dý,
artýk aðlasam;
bir damla yaþ akmazdý.
gidiþinle yangýn yeri,
gidiþinle sevda ateþi,
yansam;
hepsi bir tutam kül olmazdý.
artýk,
dönmesiz gidiþlerini þiirlere býraktým,
yüzümü;
gecenin aynalaþtýrdýðý vitrinlerin
camlarýna.
gidiþin;
ah o gidiþin,
seni bir çoban kavalýnýn
yýldýzlara dokunan aðýtýnda ararým,
bir dað ateþinin kývýlcýmýnda,
gez-göz-arpacýklý bir yol ayrýmýnda,
el sallarým;
“hoþçakal sevdam” türkülü.
bir mendil,
bir soluk,
sýcak demir,
bir kýzýl sessizlik;
oysa,
oysa ben,
..kahretsin...
ben hala,
ikimizin bir yürekte çarptýðýný sanýrým.