tanrýlardan ateþi çal diyorsun...
perdeleri örtük pencerene,
faziletin parlak totemlerini yýkan
çiçekler istiyorsun.
ah! “adý güzel”
yaðmalanmýþ mevsimler geçer
tutanaklarýndan zamanýn.
sözcüklerimi ýsýtýr þarap,
saklýlýðýn ateþinde piþer aþým.
nikotin yaralý, örselenmiþ soluðum
gözlerinin “ela”sýna
binlerce yýllýk sürgün hükmünde,
anlaþýlmaz varlýðým.
anlaþýlmaz yalnýzlýðým.
sýzarken iki taþ arasýndan
akþamdan kalma kalabalýðým.
ve ben tanrýsýzým.
ölümlüyüm üstelik...
yürek susuzluðumla kundaklanýr
uykularýma yüzün düþüren
yangýným.

tanrýlardan ateþi çal diyorsun...
el yordamý bulunan bir sevdayý,
sularýn mavi tanýklýðýnda
“susarak özlüyorsun.”
ah! “adý güzel”
avcýsýný yitiren ceylanýn
yarasýndadýr sana kulluðum.
kaçýncý ölümdür bu geç kaldýðým,
bileklerimin intiharla
kaçýncý oynaþma isteði.
ayaklarýnýn altýdýr;
saçýnýn her teline türküler söyleyen
dudaklarýmýn secdesi.

ikiz acýlar buluþmasý dolar,
yüzünden süzülen hüzne.
hayat sessizce kutsar yasýmýzý
bir derin anne boþluðuyla
kendimize yetemeyiþin ayininde.

asitli sular yürür
kendimi vurduðum yollara
ve hangi þiire baþlasam
sökün eder günahlarým senli suskuma.
adýn dinim,
sözün musafým...

tanrýlardan ateþi çal diyorsun.
Zeus’un çelik gagalý
kartalý yaðmalamýþ
Promete ciðerlerimi,
bilmiyorsun.
ah! “adý güzel”
ölmek daha kolaydýr yaþamaktan,
acýyan yerlerimi teslim etmek
bir mavzer selamýna;
daha kolaydýr.
dilim koltukaltýndan sýzan terinin
sarhoþluðuna teþne;
ölümüm,
eksiltemediðim açmazlardan
pencerene çiçek açtýracak
bahardýr.

“en sevdiðin ilkyaz çiçeði” neydi?
söyle “adý güzel” neydi?
bütün çiçeklerimin özü gül,
özü tutuþan gün,
özü serüvenci bir kandýr.
þafak zamaný þebneminden öptüðüm,
aramýzda hep bir buðu mesafesi;
adýnýn güzelliði “kýrmýzý gülün”
ondandýr...

ateþtir.
yanar bir ýþýk demetiyle
söner, kül olur...
aðlama “adý güzel”
sus...
yüzüm dili lal bir hançer gibi
yýrtýlýrken kýnýnda,
düþlerinden alevler çalsa Zeus
geriye sessizliðin
ve fýrtýnalarýn izi kalsa da
ve boðulsa ayný yanlýþý yaþayan
iki ayrý ýrmaðýn buluþtuðu
denizde bir yunus...

iþte o zaman;
kendini ateþe vererek,
gözlerinin þehrine gelecek
içimdeki Prometeus...




Gürkal Gençay
29.Aðustos.2006-Salý / S–20:13
Deniz köþkleri - Ýstanbul