Senin adýn ayrýlýk olsun.Bir karalama kaðýdýna yazýlmýþ kelimeler gibi belli belirsiz olsun gidiþin, alkollü bir sabaha uyanýr gibi olsun geçmiþim. Vazgeçemediðim þeyler listesi yaptým kendime adýnla doldu.Bir takvim yapraðý daha ekliyorum yokluðuna, bugün günlerden sensizlik yarýnýn adý yok. Sabahlar seninle gelirmiþ ,yataðýmda uykum gökyüzümde aydýnlýkmýþsýn meðer.Ufuk çizgisindesin sana doðru koþuyorum yakýnlaþtýkça uzuyor yollar, dünya yuvarlak deðilmiþ meðer dolaþýyorum etrafýný ,vardýðýmda ayný yere kayboluyorsun. Kelimelerin esiri yapýyorum kendimi beni acýtan kelimelerin , yokluðuna bir aðýt oluyor sözcükler aðlýyorum. Baþka türlü bir cümle yazmak için küsüyorum onlarla, ben unutmak ihtimalini düþledikçe , vazgeçememek emir cümlesi oluyor kulaklarýmda.Elimden tutup sana getiriyorum kendimi bir tek ruhum isyankar hala kýyýsýnda dolaþýyor fýrtýna akþamlarýnýn.

Senin adýn ayrýlýk olsun buluþmak umuduyla ayrýl.

Senin adýn özlem olsun. Taþlýk bir yoldan aþaðýya doðru koþan bir çocuk bedeninin umarsýzlýðý sarsýn saçlarýný, tek pencereli bir odaya kapatýlmýþ bir sandelyenin ayaðýna deðen günýþýðý olsun gözlerin , kaçtýkça kovalýyor ellerin beni ve okul yýllarýma dönüyorum haylaz bir çocuk gibi özlüyorum yürümeden koþtuðum sokaklarý.Bir özlem sýnavýnda buluyorum kendimi , sesinden kopya çekiyorum saçlarýn yakalýyor beni.Ýlk aþkýn açtýðý meteor çukurunda arýyorum seni ,geri dönemiyorum yürüdüðüm yollardan. Ellerim özlem olup terliyor , göðsümde sisli bir Ankara havasý , sesim uzak yýldýzlarýn yörüngesinde dolaþýyor. Daðýtmýþým kendimi belki unutur tanýþýklýðýný senle diye.Ter damlalarým düþüyor yere ve buluþup sisli havasýyla Ankaranýn sana yaðýyor uzak yýldýzlarda dolaþan sesimin þimþeðiyle.

Senin adýn özlem olsun kavuþmak umuduyla özle

Senin adýn deniz olsun. Bir kýyýyla tuzlu bir maviliðin ayrýlýðý olsun gelgit akþamlarý , ben tuzlu mavilik sen kimsesiz kýyý ; hýþýmla çarpýyorum kýyýlarýna sürüklemek için seni benliðime ,kýyýna her çarptýðýmda daha çok senin oluyorum oysa ben. Bir kayýk buluyorum , tek kollu bir sandalcýnýn yelkenine rüzgar oluyorum, bir girdaba kapýlýyoruz, tek kollu sandalcý kurtarýyor beni ,karþýlýðýnda umutlarýmý veriyorum.Bir tek u harfini alýyor geriye kalan mutsuzluk olsun diyor.Ellerini tutan ellerimi veriyorum tek kollu sandalcýya , bir tek sana dokunduðum kýsýmlarýný alýyor , geriye ellerinin kokusunu veriyor.Tek kollu sandalcý ve ben yine açýlýyoruz ,bir fýrtýnada boðulup kýyýlarýna vurmak istiyorum.Ama yoksun...

Senin adýn deniz olsun durulmak umuduyla taþ

Senin adýn kavuþmak olsun. Bir tren garýnda uyuyan kimsesiz bir çocuðun sýcaklýðý olsun geliþin, baþka durak olmasýn. Tüm acýlarýmý yükledim bir sonraki trene , ben de arkasýndan gitsem mi diyorum. Kar yaðýyor üzerime , bacasýz sevinçler yaþayýp dumanýnda boðuluyorum bu aþkýn. Hep erteliyorum yolculuðumu, bir sonraki trende gitti þimdi. Niye erteliyorum bilmiyorum , bu tren geçer mi benim þehrimden diye soruyorum kendime, ses yok . Öylece bakýyorum tren garýndaki büyük saate, zaman sanki daha yavaþ geçiyor, akreple yelkovan buluþmadý henüz. Sayýyorum , sayýklýyorum , kalýyorum,gidiyorum.

Senin adýn kavuþmak olsun sevmek umuduyla kal.