Ne söylesem kar yaðýyor ellerine- (I)

Ne söylesem kar yaðýyor ellerine , gri yollara vuruyorum kendimi , kaybetmiþken saklýyorum kazananýn haksýz gururunu. Saçlarýnla tanýþtým dün ve öðrendim ellerimin yazmaktan baþka iþe yaradýðýný .Sisli bir gecede buluyorum kendimi ve yürüyorum.Yollar sessiz ... yollar yalnýz ... neye elimi atsam sen oluyor ve ben onun oluyorum.Kendimi ayrýþtýrýyorum suda bir yaným berrak bir yaným buðulu oluyor ve ben sen oluyorum yine.

Ne söylesem kar yaðýyor ellerine, parmaklarýný sayýyorum , parmaklarýmý sayýyorum , ellerim elllerinde oluyor ve ben sen oluyorum.iki direk arasýna gerilmiþ ince bir ipten sana doðru yürüyorum , düþsem ölürüm varsam ölürüm. Gözlerimi kapatýyorum sýkýca ve gözlerini görüyorum. Senin gözlerinden bakýyorum kendime ve sen oluyorum.Neredesin ... kiminlesin ... ben neden burdayým tekrarlýyorum bunlarý þuursuzca , sana verdiðim adlarý biriktiriyorum tahta bir kutuda, usulca açýyorum bir tanesini alýyorum , bir tek ben biliyorum bir de sen bilsen diyorum.

Ne söylesem kar yaðýyor ellerine , eski defterlerin arasýnda unutulmuþ bir not gibi saklýyorum kendimi , aceleyle ellerime sýkýþtýrýlmýþ bir aþkýn içine koyuyorum sonra. Ellerim terliyor , dörde katlýyorum kendimi ve bir tombala torbasýna atýyorum , beni çeken sanki içimdeki acýyýda alacakmýþ gibi seviniyorum.Ama en son ben kalýyorum torbada , ellerin beni çekiyor ve sekize katlayýp ismini sakladýðým tahta kutuya koyuyor, bir tek ben biliyordum þimdi sende biliyorsun diyorum.
Yeni bir ad veriyorum kendime, sana verdiðim adlardan biri oluyorum, sen oluyorum...

Ne söylesem kar yaðýyor ellerine , bir otobüste buluyorum kendimi, nereye gittiðini bilmediðim bir otobüsde ve yaslayýp baþýmý cama karanlýkta yansýyan kendime bakýyorum , aðaçlar , evler, arabalar geçiyor suratýmdan ve en son sen geçiyorsun ben sen oluyorum yine. Bir þarký çalýyor fonda bizim þarkýmýz diyorum ama bir þarkýmýzýn bile olmadýðý aklýma geliyor.Kelimelerimi serpiþtiriyorum bu aþkýn notalarý üzerine ve bir þarkýmýz oluyor bir tek ben biliyorum , bir de sen bilsen diyorum. Duymuyorsun beni bu defa , tahta kutumu özlüyorum açýp bir ad daha vermek için . Onu nerde unuttum , unuttum ,unuttum . Otobüs duruyor ve ben iniyorum sana verdiðim son adý baðýrýyorum uzayan yollara. Senin adýn aþk oluyor ,ben sen oluyorum.

Ama kar yaðýyor ellerine