Resepsiyona uzanan renksiz ve bakýmsýz yer yer duvarlarý nemden dökülen
koridorun sonunda duran masaya vardým elinde çabuk tükenen bir tükenmez kalem bulunan yaþlý, gudubet suratý olan hani derler ya yüzüne bakan zavallý ineðin danasý alýnmaz türden olan adama yaklaþtým,saðlam sesimle bize iki
kiþilik oda ver dedim.Ýrkilmiþ olmalýydý sesim aramýzdaki mesafeden çok daha uzun menzilli çýkmýþtý ya da uzun zamandýr saðlam bir ses duymuyordu.Cevabýný geçte olsa hýrýltýlý nefes alýþ veriþiyle karýþýk sesiyle verdi.Delikanlý sen teksin yoksa manitanda mý var urusmu peki.Sinirlendim;bu sefer sesimde iki kiþilik çýkmýþtý iki kiþilik oda istiyorum;hayallerim ve benim için.Emrimi yerine getireceðini anlamam hiç de zor olmadý.Baþýný sahnedeki sanatçýlar gibi yere eðdi.Baþ üstüne dedi,size en temiz odayý veriyorum sizden önce de bir delikanlý ve sevgilisi o odayý olmasý gereken þekilde kullandýlar ;güldü sanki karþýmda duran bir portre gibiydi
gerçekte kendi yoktu sadece çizgilerden ve yaðlý, meraklýsýna iyi kokan bir boyadan ibaretti ve diþleri sigara içmekten güneþ kadar sararmýþtý o an diþçi deðilde bir deli olduðuma þükrettiðim nadir anlardan biriydi.