…..KIRLANGIÇ HATIRALARI –I…..

…bizmi deðiþtik ,yoksa yýllarmý??...
zaman gün gibi vurdu üzerine o yýllarýn ,soldukça soldu…þimdi hafýzalarýmýzýn albümünde soluk bir resimden ibaret kimilerimizde…kimilerimizde arþivlenip özenle saklanmýþ bir film rulosu özlendikçe bakýlan,bakýldýkça özlenen…siyah ve beyaz…
sokaklarýmýz vardý her sabah herkesin kapýsýný süpürdüðü ,arnavut kaldýrýmlý, faytonlar geçerdi gece yarýlarýnda, nal seslerinin ahenginde uyurduk…asfaltlar döküldü nal izlerinin üzerine ve zift kokusunun alýp götürdüðü sesler yetim koydu kulaklarýmýzý…
sokaklarýmýz vardý vita yaðý kutularýna ekili sardunyalarla süslü ve her pencerede ufak bir saksýda fesleðen,eðer þanslýysanýz hanýmeli çiçekleri açtýðýnda geçmiþsinizdir sokaðýmýzdan bayýlasýnýz tutmuþtur durduk yerde…
sokak çeþmelerimiz olurdu…ki o zaman þebekelerden pis sular akmadýðý zamanlardý… sakalar, sýrtlarýnda kovalar, kapý kapý su daðýtýrlardý afiyet olsunlarýyla beraber. ne versen kanaatkardýlar ellerini ceblerine sokup “allah bereket versin”ler çýkarýrlardý,kamyonetleri yoktu sakalarýn ve naylon tatmazdý sularý…sokak çeþmelerimiz daðlardan getirdiði suyu býrakýrken oluktan ,oturmuþ yorgunluðunu atan ihtiyar bir yolcuya benzerdi her zaman…
her zaman beyefendiydi amcalarýmýz, temiz giyer, temiz gider,temiz gelirlerdi…bembeyaz gülerlerdi,günaydýnlarý ve iyi akþamlarý ne kadarda boldu ve esirgemezlerdi kimselerden…o amcalar girip sislerin içine birer birer kayboldular sonradan,þimdi ara sýra, eski ,siyah beyaz türk filmlerinde görürüm onlarý halen beyefendi,halen sýcak…ama konuþmuyorlar…ama sormuyorlar derslerin nasýl diye…ama sormuyorlar kerrat cetvelinden yedi’leri…gerçi onlarýn kerrat cetvelleri sonradan çarpým tablosu oldu. beklide ondandýr (diye avutuyorum çocuk yanýmý bazen) amcalarýmýz birer birer… takým elbiseleri,pardesüleri,fötr þapkalarý ve ellerinde birer gazeteyle karýþýp sislere…önce sokaðýmýzý terk ettiler…
abilerimiz vardý hepside artist gibi yakýþýklý ve güçlü onlarýn sevdiði partiyi sever, onlarýn tuttuðu takýmý tutardýk …sokaðýmýzdan bir yabancý geçerken yan bakmayý öðrenmiþtik onlardan onlara özenirdik biraz…ispanyol paça pantolonlarýna, dar gömleklerine heves salardýk,bazen mektuplarýný götürürdük sokak aþýrý sevgililerine…mektuplarýný getirirdik ve biz sýr tutmayý da öðrenmiþtik onlardan,kitap okumayý onlardan öðrendiðimiz gibi…
ablalarýmýz vardý kömür ütülerine üfürmekten gözleri sulanan biz okula temiz gidelim diye eðer kirliyse mendilimiz,eðer kirliyse beyaz yakalýðýmýz,týrnaðýmýz uzunsa bu onlarýn ayýbýydý öðretmenimiz üst sýnýflardan onlarý çaðýrýr ve kýzardý…ablalarýmýz bizi bir kuzu sürüsü gibi götürüp getirdi okula o zaman okulda çok deðildi bu kadar,ama bunlardan güzeldi…
teyzelerimiz vardý ,her evde bir tane anne…okuldan eve geldin evde kimse olmadý derdi yok yada þöyle diyeyim;çocuksun ve hangi kapýda tuttuysa açlýðýn o ev senin,bu ev senin söylemesek acýktýðýmýzý kýzarlardý annelerimiz…
(aymaz,havai bir kýzdý zerrin ablamýz… ve çeyizler revaçtaydý o zamanlar, oðlanýn biri istemiþ,bununda gidesi tutmuþ ama gel gör çeyiz yok…her annenin sandýðýndan bir parça ve diðer noksanlarý tamamlamýþtý bir kaç gecede ne kadar anne varsa sokakta el emeði göz nuruyla aðarsýn diye yüzü zerrin ablamýzýn, aðarsýn diye yüzü sokaðýmýzýn)
düðünlerde,bayramlarda ayný heyecan her evde, ne bir noksan,ne bir fazla…
teyzelerimiz vardý ve her evde birkaç tabak yemek fazladan piþerdi “kokmuþtur þimdi daðýtalým” diye…. ve bir tabak þeker,bir atýmlýk çay istemek ar deðildi,herkes fazladan bir ekmek alýrdý evine “gece komþuma lazým olur” diyerekten…geceleri sýrtlarda en temiz yataklar taþýnýrdý komþudan komþuya, veya bir oda apar topar boþaltýlýr fazladan misafirleri kabul edilirdi komþularýn misafirler sevilirdi o zamanlar.
gramofonumuz vardý pikaptan önce, tüm teyzeler iþlerini bitirince bahçeye otururlardý semaverin etrafýnda iþ yorgunluðunu çay bardaklarýnda eritip… beþ bardak çekirdeðe çevirirdik gramofonun kolunu zembereði kurardýk yavaþ yavaþ boþalýnca yay zavallý bir kýz verem olup yaprak dökümünü beklerdi ve biz üþürdük son baharýn isminden…titrerdik… anneler aðlardý…teyzelerimiz …ak yüzlü ,ak elli teyzelerimiz onlarda gitti biten bir plak gibi kesildi sesleri,gülüþleri kesildi… gitti teyzelerimiz düþüp amcalarýmýzýn ardýna ,tutup çocukluðumuzu ellerinden…onlarda gitti…
þimdi her þey bitik…buruk her þey, aklýmýzda hoþ kamaþmasý hatýralarýn… yeni yýl telaþýný alýp götürmüþler,bayram sabahýnýn heyecanýný…
artýk bakkaldan” bir sigara al,bir gazete al” diyenimiz yok…
artýk her þey plastik tadýnda…
artýk her þey yalan…ve sabah ilk gördüðümüz komþumuz esirgerken günaydýnýný,nasýlsýnýzý saklarken bizden,sorduðumuz hâl hatýr yere düþüp kýrýlýrken… bir þeyler saplanýr içime…dün kanatýr içimi…
artýk kimse amca deðil; falancanýn babasý,teyze deðil yada; falancanýn annesi… abilerimiz, ablalarýmýz gitmiþ…
bizim sokaðýmýz vardý…
bizim mahallemiz…
bizim þehrimiz…
bizim insanlarýmýz…
onlar tavan arasýnda aklýmýzýn ne kadar tozlansalarda halen tertemiz…zaman ayrý olabilir ayný yeni yýllar,ayný bayramlar…beklide biz kirlettik kendimizi…kim bilir???
Asi & Mavi