Aklýma bir þey gelmiyor þu ara. Tarifsiz duygularla boðuþma zamaný belki de. Fakat tam kündeye getirecekken tekrar ayaða kalkmalarýna mani olamamak gibi bir engelim var.
Tarifsiz duygular kazanmýþ sanki duygular hükümdarlýðýndaki taht kavgasýný, nereye baksan nereye dönsen hep karþýnda; ve kaybetmiþ, kavgadan düþmüþ aþk, sevgi, sevda... Ýçlerinden gelen her þeyi yapan, ferman dinlemeyen bütün duygular esiri olmuþ tarifsizliðin ve karmaþanýn...Bütün dünya karþý sanki her þeye, ne yaparsan karþýna dikilecekler gibi, esaret kötü þey! Yaþayamamak daha da beter, hele bir de yaþayýp da görememek var, onu zaten saymýyorum...
Bilinmezliðin kapladýðý karanlýk bedenimde, týpký bir yýldýz gibi parýldayan yüreðim ve acýlar içinde kaybolmaktan kurtulamayan sevilerim, ölümün soðukluðu vurduðunda içimden geçirdiðim derin hislerim, ansýzýn çakan bir þimþek edasýyla vurup tüm organlarýmý darmadaðýn eden yok oluþlarým, anýlarýn arasýnda kaybolduðumda beni orada bulup gün ýþýðýna çýkartan ýlýk nefesinle sen, kraliçem, kadýným, her þeyim...
Biliyorum bir gün seninle o bir türlü birleþmeyen, birleþemeyen yollarýmýz kesiþecek, iþte o zaman kurtulacaðým karanlýklarýn bedenimi istila etmesinden, artýk kaybolmayacak parlayan yüreðimde sevilerim, ölümün soðuk nefesi vurmayacak ve açýða çýkmayacak bir daha içimden geçirdiðim derin hislerim. Artýk þimþekler çakmayacak yaðmurlar yaðmayacak, bedenim tek parça olacak ve sen kraliçem, sen ve ýlýk nefesin hep yanýmda olacak...