Ýþte sardýlar dört yandan seni ve sesini boðmak için
Adýmlarýný duydun ve gördün geliþlerini
Hazýrdýn buna, içindeki sevgiyle, nefretle
Yakýldý ellerin tarihin gözleri önünde
Ve anlamadýlar, anlasýn istediklerin
Bu korku seni yakacaktý biliyordun
Seni geçerse alevler onlarý saracaktý
Ýþte asýl ilk önce ve en çok bundan korkuyordun.

Þimdi anlýyorsun belki yavaþ yavaþ
Neden kavuþamadýðýný
Bir ananýn saçý gibi sabah kokan
Ve bir dokumacýnýn kumaþý gibi yumuþacýk parmaklarýyla
Nefesin kesildiðinde seni yaþatacak sevdiðine...
Ne sen yýkabiliyorsun karanlýk duvarlarý etrafýndaki
Ne de sevdiðin duyurabiliyor aydýnlýk sesini.

Anlýyorsun umudunu yitirmeyip
selpak satan çocuðun vapur çýkýþýnda artýk or’da olmayacaðýný
etlerini satan kadýnlarýn yeni bir dünya kuracaðýný
aðlamayacaðýný bir ananýn ekmek kuyruklarýnda bir tane daha alamadýðý için
ve kolunu makineye kaptýrmayacaðýný sanayide bir babanýn
ve buðdayýn, tütünün taban fiyatý hesaplandýðýnda daðýlmayacaðýný bir ailenin
soðuk çekmecelerde gençlerin yatmayacaðýný
bildiðin içindir,
sardýlar seni
yýktýlar gencecik yaþýnda dünyayý baþýna
yalnýz ko’dular ölüme hükmedercesine.

Yani artýk giremeyeceksin et pazarlarýna, satmak ve satýlmak için;
Kulluk edemeyeceksin dünyanýn öbür ucundakilere;
Öldüremeyeceksin içindeki insaný, bilincini eritip;
“evet” çýkacak sözcük haznenden, onaylanmasý istendiðinde bir zulmün;
Ve kaderin olmayacak kurbanlýða tutsak bir ölüm.

Ýþte bu yüzden benim dört mevsimim, dað yiðidim, yaban gülüm
Sarsalar da etrafýný boðmak için seni ve sesini
Anlasýnlar istediðin anlamasa da
Koþamasan da sevdiðine, duyamasan da onu
Yalnýz deðilsin:

Hücrenden yükselip geceyi bir þafak sardý
Yýkýldý o küçük dünya özgür bir gelecek kaldý.