Hani bir þarký da var ''Bekletme ne oluuur gelmeeeek zamaný geeeel, yoook yok yok gitme gitme eylüldeeee gel.'' diye devam eder gider rahmetli Alpay'ýn o þarkýsý... Siz de benim gibi çok beklediniz mi sevdiðiniz birisine randevu verdiðinizde... Aðaç oldunuz da dallarýnýz da çiçeklendi, meyve de verdiler mi?

Yetmiþli seksenli yýllar, haliyle Ýnternet, cep telefonu daha hayatýmýza girmemiþ arkadaþ. Bir kýzý tesadüfen bir yerlerde yakalayacaðýz da ona ''Þurada buluþalým.'' diyeceðiz. Tabi bir de bu iþleri kýzýn abilerine çaktýrmadan yapacaðýz. Siyasi yönü de olmayacak. Ne devrimci bacýlardan, ne de Asenalar dan olacak, bunlara da dikkat etmek lazým.

Ýlk defa buluþacaksýnýz, mahallede olmaz, görürler, duyarlar, sakýz olursunuz milletin diline. Babasýnýn, annesinin kulaðýna gider. Hele de annesi, babasý senin annen ile baban ile tanýþýyorsa samimi bir þekilde hiç olmaz. Olmazlarý oldurmak için ya Kýzýlay'da ya da Tunalý Hilmi Caddesinde buluþmak lazým.

Kýzýlay ya da Tunalý Hilmi Caddesinde buluþtunuz mu da gözler projektör gibi olacak hem kýzda hem de sizde... Ki bir tanýdýk da görüp ispiyonlamasýn, ne onu ne de sizi... Adý saný duyulmamýþ bir kafe en güzeli. Bildik, popüler yerlerde tanýdýða rastlama olasýlýðý daha fazla...

Eline çiçeði al o zamanki en yüksek bina Kýzýlay'da ki gökdelenin altýnda bekle dur Ahmet. Hani Konstantin Simonov'un da bir þiirinde var ya ''Yaðmurlar içinde bekle beni, karlar tozarken bekle, ortalýk aðarýrken bekle, kimseler beklemezken, sen beni bekle.'' Ýyi de daha ne kadar bekleriz. Kolumda kýçý kýrýk bir saat, pili bile bitmek üzere... Hayýr bir de tanýdýk arkadaþým görse beni bu halde ellerimde çiçekler ile dalgada geçerler... Aðaç olmuþsun, az sonra meyve de verirsin, biraz sulayalým mý seni, derler yani... Yýl 20. asýrda 78 senesi, DSS sýnavlarýna hazýrlandýðýmýz zamanlar... ÖSS ile karýþtýrmayýn caným, bu Delikanlýlýk Seçme Sýnavlarý...