Ne zaman bir þehre alýþsam
caddelerini sokaklarýný hayal ederim önce
aðaçlarýný ve insanlarýný düþünürüm
ne acýlar çekildi varoþlarýnda kim bilir
ne göz yaþlarý süzüldü yüreklerden...

ne zaman bir þehre alýþsam
o þehirde yüreðim vardýr
bir aðacýn kovuðunda
bir sokak lambasýnýn demir sapýnda
bahçede ki bir çamaþýr ipinde
asýlý kalmýþtýr yüreðim...

sevdalanan insanlar gelir ilk önce aklýma
sabahýn köründe kaldýrýmlarýný çiðneyenler
terk edilmiþ evlerinde
bir kazak bir gömlekle titreyenler
orada yokluk yoksulluk çekenleri hatýrlarým...

býrakýp da gitmek zordur anýlarý
daracýk sokaklarý
yaþanan coþku dolu anlarý
gece ýþýl ýþýl yanan caddeleri
tepenin ardýndan göz kýrpan hilali
býrakýp gitmek zordur
berduþlarý kuþlarý
ararlar beni sorarlar, göklerdedir baþlarý...

ne zaman bir þehre alýþsam
tanýmak isterim þairlerini yazarlarýný
tanýmak isterim kalabalýklarýný
akýllýlarýný, delilerini, velilerini
gezmek isterim semt pazarlarýný...

hep zor gelir o þehre yetmek yetebilmek
günü gelince sevdiklerini býrakýp
ardýna bakmadan terk edip gitmek...