bir bulut düþün
gecelerde üþüyen
beyazdan kurþuniye dönüþen
hüzün damlalarý aniden dökülüveren
gözlerim iþte,gözlerim onun kadar hassas
yüzüm aðlamaklý bir hal alýr
aklýma sen düþtüðünde

bazen sitem ederim
bazen bin þükür
hani bu günlerde aðaçlar yapraklarýndan vazgeçer ya
hani onlara inat güz gülleri aþka meyil eder ya
bir yaným yaprak döker
bir yaným çiçek açar
eylülde
hazana yüz tutsa da ömrüm
bahara benzer gönlüm
aklýma sen düþtüðünde

gelip geçici bir hal olsa idi bu hal
düþmezdi bu þiir kaðýda
þen olabilseydim keþke
gerek olurmuydu zamanlý zamansýz aðýda
zorlamak ne kadar doðrudur kaderi
öfkemle savaþým nereye kadar
hayal kurmuyorum geleceðe dair
amma
sürekli düþ görüyorum
aklýma sen düþtüðünde

neden her þey üst üste gelir eylülde
neyin sevincidir bu
neyin hüsraný
tohumlar zevkle kavuþurken topraða
topraktaki ikilemi anlar gibiyim
vakti gelen yapraklar birer birer öldüðünde
sen ki her þeyin sebebisin
sen ki benliðime çakýlan çivi
sen ki hüzünle sevinç harmaný
sen ki beklediðim son
ölüm ve diriliþe takýlýr kalýrým
aklýma sen düþtüðünde

ben kendimi anlamazken
seni tanýmaya çalýþýrým
hangi akla hizmetse
farkýndayým zor olaný seçtiðimin
farkýndayým hayata tutunamamýþlýðýn
yaþamak denilen savaþ meydanýnda yara alýrým
yorgunluðun ne demek olduðunu bilirim
aklýma sen düþtüðünde

her þeye gülüp geçmek isterdim
adam sende boþ ver demek arsýzca
gülemiyorum nedense
aklýma sen düþtüðünde

(günbatýmý düþleri...sy.72-73)

Arap Kurt