Kimse kimseyi terk edemez terk etmek dediðin ölüm gibi olur, ses kesilir vücut topraða gizlenir ve ruhun sessizleþir o gidiþin adi da ,ardýndan bakýþý da vazgeciþtir. bir cokþeyi söylemeden yutkunmaktýr insani en çok acitan andir.aslinda en çok o zaman insan olmuþsundur bir çok bilmedigin kelime,sakinlik , öfke ve anlasilmaz bir ritim bozukluðu kaplar yaþamýný daha zorlasir ilk zamanlar nefes almak, ilerledikce zaman solugunun duzeni degisir hiç uyumadigin aksamlarda odani sise bogan sigaran gibi sonra bir þiþe kirmizi sarap yirtik bir palto ve soguk bir sokak lambasi buldun mu al sana yalnizliginin manzarasi ,kirik kaldirim taslarida bu manzaranin cabasi ,ne olur biliyor musun o vaz gecise el sallarsin sevgi senindir çünkü en çok senin canin yanar,o umudunu verdigin insana derinden bir kufredersin kimsenin bilmedigi bir dilde çünkü bu yurek cevabi ancak o sessiz haykirisa verir ...ve ayilirsin .... o kadar ...