her geçen gün bir þeyler eksilir içimizden,sorguladigimiz bir cok þey daha da arkadas canlisi olur yalnizlìgimiza ve bir zaman sonra anlariz ki o kimsenin dolduramayacaðýna inandigimiz sevgimizin yerini yalnýzlýðýmýz kaplamýþtýr ,aslinda bunu fark etmiþizdir, lakin askin o verimsizliðini fýrsat bilen bu kurnaz içgüdü insanýn kendisinden bile hýzlý davranýr bazen; bazen olur bu ,ama olur iste. sonra sensiz olmaz yaþayamam diye sarf ettiðin onca kelimeye o kadar uzaktan bakar ve seslenirsin ki oda sessizliðin olur sensizliðin ile toplar lakin çýkaramazsin zerre kadar bile ayrýntýnýn içerisinden, artik kendi hoþnutsuzluðunun insani olmuþsundur o yok, bu yok, þu yok, kýsacasý yoktur iþte, korkularýn çoðalýr ansizin kendini yüklenip geldiðin yere dönmek istersin , önce umutlanýrsýn umudun gerçek yanlarýndan geçerken gördüðün bu manzara seni oyle üzerki onca mutluluðun yanýndan mecburen bakmadan tüyersin ,bakamazsýn çünkü bakarsan bilirsin ki için kanar cesaret edemezsin, ne olmustur artýk ask'ýn o cesur savurgan halleride bitmiþtir ve bunlar hep aleyhinedir zaman gider, gider ,zaman uyuþur aklýnda yaþaminda var olan her þey gibi seni sana birakir terk eder, peki þimdi nerdesindir en zor kýsmýda budur zaten yaþamýn ,hiç bir yerde olmayan ,çabasi hissedilmeyen bir yürek gibi dönüþünü alkiþlar düþman fikirlerin ve gözlerinin içine bakarak seni orada kifayetsiz onca olasýlýðýn ve unuttuðun yalnýzlýðýnýn bekledigini söylerler.ve onca zaman inandýðýn aþk'ý bulur öldürür susarsýn.biter.