incit sen
bitmeyecek mi bu gece
hani tenine dokunan hain zaman
dudaklarýndaki yabancý nefes
hepsi geçecek aydýnlanýnca ihanetinden
korkma ölmem acýdan
ölmem ben
tüm yalnýzlýklar tanýr beni
unutup gittiðim aþklar gibi
hani kelimelerin bittiði
hani daha az yapraklarýn çevrildiði
ayrýlýk kitaplarý gibi
hani yaðmuru kýskandýrýrcasýna aðlayan gözler gibi
susar gibi
suskunluðu konuþur gibi
hangi sessizliðe düþse kýyameti kopartan bir günah gibi
incit sen beni
hatýrlarým
hatýrladýkça kýzarým
seni seviyorum deyiþine
kýzarým kýzmasýna da
kýrsam sensizliði ne olacak
sonra
büklüm büklüm etsem hüzünlendiðim anlarý
sarýlsam yaþamýn boþluðuna
gözlerimden geçenleri kalbime anlatabilsem
yansam
içim kavruluyor be
bu kadar uzakken birbirimize
ne kadar yakýnda duruyor acýlarýmýz
incit sen beni incit
korkma yaralamaktan
göze almasaydým bu kadar hüznü
gelmezdim sana sakinleþmiþ bir umutlarýmdan