herkes kendi hikayesinden kesitler sunar yazýlarýn içerisine .bir baþkasýnýn gücü gibi sanýr yalnýzlýðý ,ayrýlýklarý ve hatta mutluluklarýný .söylenecek çok fazla þey yoktur aslýnda hep var sandýðýmýz o kelimelerin çokluðu az ile ifade edilemeyecek kadar tutarsýzdýr .hep sorgusundan yorulduðun bir çeliþki gibidir yazýlar.sahiden hiç mi umut yoktur .okuduðunda göremezsin anlaman gerektiði þudur umut acýnýn eseridir.umut ettiklerin nereden gelmiþlerdir yüreðinin dinginliðine bakmak istediðinde kendi hüzünlerin karþýlar seni gözyaþlarýnýn arasýnda zamana yenilmiþ bir çok ayrýntý gibi.
hani daha fazla kýrmaktan çekindiðin onca yabancý varlýk acýtmýþtýr oysa bunca zaman içini.
insanýn içi bir kere kanadýðýn da o kanama hiç durmaz ,vahim olan kabullenilmez de.
herkesi
her þeyi
... birbirine karýþtýrýr olursun
o sen misin
þu ben miyim
sahiden bu kim
onlar nedir
yani saçmalýklarýn tam ortasýndasýn
sanýrsýn ki aþk bunlarýn arasýndan sýyrýlýp geçmiþtir
öyle olmasa dahi buna inanmak zorundasýn
çünkü
ne yarýmsýn
ne de çok fazlasýn
insan olmak sorumluluk gerektirir
yaþamýn bu dip notu
hatýrlatýr sana kendini
onca giden
kalan asýmsatmýyorken bile
boþver be
haydi uyuyalým
ne gerek var bu yazýlarýn yolculuðunda
bunca þey yerli yerinden ediliyorken .....