ve sustuk.gidiþini izliyorduk sessizce.sen uzaklaþtýkça mesafeler tutuþuyor ruhum daralýyordu.yaþanan onca þey kayboluyordu.ve zaman ilk kez durmuþtu.bir baþkaydý hayatýmýn o aný sanki bir daha o kadar acýmayacak ve susmayacaktým hayata karþý.bu deðiskenlik gösteren romansý gidiþ hiç bir vedaya sýðmýyordu ve bilmediðim bir sýzlanmanýn ardýndan seni izlerken gitme ne olur diye seslenmiyordum .sanýrým ölümü ilk kez seninle paylaþýyordum ve gereðinden fazla sessizlik kaplýyordu her yaný.çok kelimeler ve sözler iþitmenin geceyle seviþip gündüzle üþümenin çaðlarý kalmýþtý her ikimize de ve tenler dudaklar yani insanlar örtüyordu yalnýzlýðýmýzý .aslýnda kimse suçlu deðil bu hikaye de. Yaþamak sevmek aþk hepsi zor bir kavram ve kargaþa hali .bazen cesaret bazen ihanet bazen masumiyet .þimdi gôzlerimizde kalan tek damla yaþla günahlarýmýzý yýkamaya çalýþýyoruz .saf deðiliz üstelik acýda hissetmiyoruz .çok yalan var yaþamda tek gerçekle saklamak için didiniyoruz lakin olmuyor da biliyoruz.bu tablonun ressamý ölü ve renkler çok mat .bizim mutluluk diye seslendiðimiz þey umut.ya bir gün o tek gerçeði isteyen bir yürek carparsa yüreðimize .ey ruhum bedenim sakinleþti ne zamandýr ýslak bir sevdayý öpmüyor dudaklarým .görüyorum hep gidenlerin adýmlarý var yolda sesleneceðim boðazým düðüm .býrak beni dokunayým o ýþýða .ya su gibi girer kanýma ya saplanýr kanayan yanýma.ve sustum hayatý izliyorum