kötülük iyi bir þeyi kaybetmekle baþlamaz asla.çünkü :evvelinde geliþen onca þey yaralar açar insanda,hani uðruna zaman harcadýðýn,fedakarlýklar yaptýðýn ,güvendiðin o insan,bu yanýlgýlara nasýl sebep olmuþtur þaþarsýn,incitir bu yaralananý çok incitir,geceler gözyaþlarýyla yýkanýr,zaman ilerler, yalnýzlýk yamar kendini o acýya ,sonra gözyaþý da biter,sessizleþen gecenin koynunda umarsýzca fikirler üretirsin,o ten ,o dudak,o göz ,hep baþka bir düþe kurulacaktýr artýk zamanla aðýrlaþýr her þey hatta umut bile ve sorularýn efendisi parlar kalbin ile aklýn arasýnda dolasan o engame de .þimdi ne olacak,daha da zorlaþmýþtýr aþk" sevmenin bu kuralsýz yükü yüzünde belirginleþir.anlarsýn ki hayat artýk senden baþka birisi olmaný istemektedir,zoruna giden onca ayrýntýdan ve bunca cevapsýzlýktan, kendini bilmez kelimeden nefret edersin,ne garip deðil mi insan mutluyken de hüzünlüyken de hep kendi yüreðinin güzargahýnda sürükleniyor ve bazý þeyler sahiden azalýyor,bakmak gibi ,dinlemek gibi,neredesin derken bile yokluk duraðýnda tünemek gibi,uzunca anlar geçti üzerimden biliyorum ömrüm ,anlaþýlmasý gereken tek bir gerçeðim kaldý yaþama ,ey gönül biz sevmeyi sevmeden baþka bir yaþama attýk kendimizi .geriye kalanýmýz bu gölge .gitmeliyim .lakin sen artýk gelmemelisin...