Allah; O, kullarý için zorluk dilemeyen. Yarattýðý olaylarý-bize þer gibi görünüyor olsa bile- hayýrla yaratan. Kullarýnýn, Kendisine yönelmeleri için sonsuz merhametiyle zaman zaman musibetler vererek Kendisini hatýrlatan Rabb’imiz..

Zorlu zamanlar, gaflet halimizi fark etmemiz için bize tanýnan önemli fýrsatlar. Çünkü bu sýkýntý anlarýnda aczimizi anlarýz. Ardýndan vicdanýmýzýn sesini dinlediðimizde ise, hatalarýmýzý görüp, düzeltmeye çalýþýrýz.

Allah’ýn üzerimizdeki merhametidir; zor zamanlarda nefsimizin sesini pek duyamayýz. Geveze olan, bencil tutkularýnýn doyurulmasýný bekleyen nefsimiz deðil, vicdanýmýzdýr. Kendimizi böylece Allah’a daha yakýn hisseder, daha gönülden O’na yöneliriz. Ýsabet eden musibeti Allah’tan baþka üzerimizden kaldýracak güç yoktur. Bunun bilincinde olmak, bizi Allah’a daha yakýn kýlar. Ancak önemli olan, sýkýntý sona erdiðinde, gaflet içindeki yaþama geri dönmemektir.

Doðal felaketler bize aczimizi, hiçbir þeye güç yetiremediðimizi hatýrlatýr. Korku veren bu olaylar karþýsýnda Allah’ýn sonsuz gücünü ve ilmiyle her þeyi nasýl kuþattýðýný anlarýz. Korkulmasý gerekenin yalnýzca Allah olduðunu ve O’nun azabýndan emin olamayacaðýmýzý kavrarýz. Ýnsan, Allah’tan uzak yaþýyor bile olsa felaket anýnda yaþadýðý korku, þuurunu açar ve üzerindeki gaflet örtüsünü aralayarak, gerçekleri görmesine vesile olabilir.

Gafletten kurtulabilmek için mutlaka baþýmýza bir musibet gelmesini beklememeliyiz. Çevremizdeki insanlarýn yaþadýðý zorlu olaylar ya da bir baþka yerde yaþanan doðal felaketler de uyarýcý olmalý. Bu uyarýlarý önemsemeli, ayný olayýn bizim baþýmýza da gelebileceðini düþünmeliyiz.

Yüce Allah yarattýðý zorlu olaylarla, dünyaya tutkuyla baðlý olan kullarýný uyarýr. Öðüt alabilirsek, Allah’ýn hiçbir þeyi boþuna yaratmadýðýný, daha da þiddetlilerini yaratmaya gücü yeten olduðunu anlayabiliriz. Dünya yalnýzca imtihan amacýyla yaratýlmýþ bir mekan. Ve yalnýzca öðüt alýp ders çýkarabilenler gerçek yurtta kazançlý olacaklar.

Bir felaket sonucu çaresiz kalmýþ kiþilerin durumlarýna yalnýzca üzülüp, acýmak yerine, bunlarýn ayný zamanda birer uyarý olduðunun farkýna varmalý. Zor zamanlar ecre dönüþebilecek imtihan anlarýdýr. Allah’a sevgimizi, sabýr ve tevekkülümüzü kanýtlayabileceðimiz en deðerli zamanlardýr. Zorluklar bu sebeple gereklidir. Hayatýmýzýn bileði taþýdýr zorluklar; sürtündükçe keskinleþiriz.


Allah’a karþý samimi olursak, O, vicdanýmýza doðru yollarý ilham eder. Ýþte o sesi dinleyip nefsani tutkularýmýzdan kurtulduðumuzda, pýrýl pýrýl imana kavuþabiliriz. Katýksýz imaný yaþadýðýmýzda ise ne çile yýpratýr ne de ateþ dokunur; Hz. Ýbrahim (as) gibi. Ýnsaný yakan ateþ deðil, gafletidir çünkü.


Kimi zaman kendimizi karanlýk bir labirentte gibi çaresiz hissedip, çýkýþa ulaþamadýðýmýzda, karamsarlýða kapýlmamalýyýz. Þeytan, aydýnlýðý hiç göremeyeceðimiz yönünde karamsarlýk telkini verse de, o ne olacaðýný bilemez, sadece fýsýldar. Karanlýklardan çýkaracak tek güç, Falýk olan Allah’týr. Hz. Yunus(as)’ý balýðýn karnýndan çýkardýðý gibi…


Her zorlu olayýn ardýnda mutlaka bir kolaylýk, bir güzellik, bir hayýr vardýr. Peygamber aleyhissalâtu vesselam, “her çile cennet yolunun birer taþýdýr” buyurur. Rabb’imize sarýlarak, ayaðýmýz takýlmadan aþtýðýmýz her taþýn, bizi sonsuz nimet ve güzelliklere ulaþtýracaðýný umut ederiz.


Belalar, musibetler üzerimize yaðmur gibi yaðsa da Allaha’a sarýlýr, O’na sýðýnýr, sabreder, tevekkül ederiz. Yaðan her yaðmurla daha da arýnýrýz.

Bazen bitmek bilmeyen dertler yaðmur olur üstüne yaðar. Ama unutma ki, rengârenk gökkuþaðý yaðmurdan sonra çýkar. (Mevlâna Celâleddin)