Þeytan kendisini yoktan var eden Yüce Rabb’imize karþý büyük bir nankörlük içindedir. Bu nankörlükle baþkaldýrýr ve isyan eder. O, Kur’an’ýn ifadesiyle, ‘ itaatten çýkmýþ’týr. Þeytan gibi isyankar ve nankör olmaktan korkan insan, her durumda kayýtsýz þartsýz itaat eder.

Þeytan, insanlarýn çoðunluðuna din ahlakýný yaþamayý zor ve imkansýz gösterir. Hatta toplumda, Allah’ýn tavsiye ettiði ahlakýn, sadece peygamberler ve elçiler tarafýndan taviz vermeden uygulanabildiði bir üstünlük olduðu gibi bir inanýþ kabul görür..

Ayrýca þeytan, Allah’a ve elçisine itaat etmenin, insanýn özgürlüðünü kýsýtlayan bir yaþam tarzý olduðunu fýsýldar. Kiþiye sürekli olarak, çevresinde Allah’tan uzak yaþayan insanlarýn ne kadar özgür olduklarýný, kendisinin de bu yaþam tarzýný seçerse baðýmsýz, özgür ve mutlu olacaðýný telkin eder. Ancak bu, sinsice sokulup vesvese veren þeytanýn yaldýzlý telkinlerinden biridir. Gerçekte Allah’ýn dini çok kolaydýr. Ve Allah kullarýný ‘kolay olan için baþarýlý kýlacaðýný’ vaat eder:

Allah (aðýr yükleri) sizden hafifletmek ister: (Çünkü) insan zayýf olarak yaratýlmýþtýr. (Nisa Suresi, 28)

Allah’ýn emirlerine uymadan, yalnýzca nefsinin bencil tutkularýný gözeterek yaþayan bir kiþi özgür bir yaþamý umarken, yaþadýðý cahiliye toplumunun koyduðu birçok zorlayýcý kural tarafýndan zincirlendiðinin farkýna bile varmaz. Oysa Allah, elçilerini vesile kýlarak insanlarýn yüklerini ve üzerlerindeki zincirleri indirdiðini bildirmekte, onlarý hayat verecek kurtuluþ yoluna davet etmektedir:

Onlar ki, yanlarýndaki Tevrat’ta ve Ýncil’de (geleceði) yazýlý bulacaklarý ümmi haber getirici (Nebi) olan elçiye (Resul) uyarlar; o, onlara marufu (iyiliði) emrediyor münkeri (kötülüðü) yasaklýyor temiz þeyleri helal, murdar þeyleri haram kýlýyor ve onlarýn aðýr yüklerini üzerlerindeki zincirleri indiriyor. Ona inananlar destek olup savunanlar, yardým edenler ve onunla birlikte indirilen nuru izleyenler; iþte kurtuluþa erenler bunlardýr. (A’raf Suresi, 157)

Ayette haber verildiði gibi, insana gerçek özgürlüðü kazandýracak tek vesile Rabb’imizin bildirdiði din ahlakýna uymak, Allah’a ve elçisine itaat etmektir.

Bediüzzaman bu çok önemli noktaya þöyle dikkat çeker:

"Bazý sefih ve lâübaliler hür yaþamak istemediklerinden, nefs-i emmarenin esaret-i rezilesi altýna girmek istiyorlar." (Hutbe-i Þamiye)

Bediüzzaman bu sözleriyle, zevk ve eðlenceye düþkün, ciddiyetsiz ve umursamaz insanlarýn gerçek özgürlük yerine, kötülüðü emreden nefislerinin esareti altýna girdiklerini, ona itaat ettiklerini belirtir.

Özgür olmak adýna imaný yaþamaktan kaçýnan insanýn, ahirette zincirlere vurulacaðýný ve üzerine kilitlenmiþ daracýk mekanlarda sonsuza kadar hapis hayatý yaþayacaðýný düþünmesi gerekir:

Boyunlarýnda demir-halkalar ve (ayaklarýnda) zincirler olduðu halde sürüklenecekler;
(Mü’min Suresi, 71)

Elleri boyunlarýna baðlý olarak, sýkýþýk bir yerine atýldýklarý zaman, orada yok oluþu isteyip-çaðýrýrlar. (Furkan Suresi,13)

Gerçek anlamda özgürlük yalnýzca Hakk’a kulluktur.