sen de görünen yollarýn sonun da buluyorum kendimi
kendini kaybetmiþ bir baþlangýç gibi
her þey eskiyor hýzla
zaman olabildiðince duyarsýz ilerliyor acýmasýzca

aþk yormazdý hani insaný
bir çok þeyi feda ederken aklýna gelmiyor ki bunca sýzý
ömür denilen yazgý da bir bilinmezliðin karamsarlýðý
böyle sevmedim seni hiç senden habersiz

gençliðime verme ne olur
istemem gençliðim de sonum olur
bir tebessüm bilmesin neleri bulur
seni özlerim senden habersiz

sol yanýmda yangýnlar
sað yanýmda kaygýlar
bu kadar hasret neye yarar
bekletme sevgini
durak durak gezindim bu þehir de
sessiz kaldýrýmlar büyüdü tek tek gözlerim de
sokaklar da uyukladým sahipsizce
arabesk bir son istemiyorum öleceðiim kimsesizce

beni anlatmaz oldu þarkýlar
þiire sýðmaz dýþarýda kaldý satýrlar
bir söze bedelken yarýnlar
sensiz günü neylesin yüreðim

anlat sevgilim
sana söylenecek bir çok söze ihanet edermi bedenim
gökyüzünün maviliðine mi kapýlsýn sensiz tenim
gün neredeyim
dünü neyleyim
bu ben miyim
gözlerim
uzaklara alýþýyor sen olmayýnca
sensiz yaþamak istemiyor yüreðim anlaþýlmayýnca
anlatýlacak gibi deðil hasretim bulunmayýnca
seni sevmeler de görürüm hep kendimi
sana esir bir tutsak gibi
ne olur biraz olsun inan ki
doyamadým sana

seni sevmeyi düþündüm
düþündükçe yüreðimde göründün
bedenim de yangýnlarla savaþtým
yaralandým bir ömür
kanadým
hiç bir an seni kendimden almadým
iyi ki varsýn
varoldukça yaþatansýn
seni sevmek gibisi yok bu doðuþlarýn
ölüm kadar ensemde
yaþamak kadar aklýmdasýn....