Ýzmir’de bir evlat doðdu.

Yýl 1880 di ,Osmanlý’nýn zayýf ,

Ýzmir’in ticari yönden zengin günleri.

Bizim Mehmet ,

Tüccardý ,tüccarlardý ,

Abisiyle gezdi durdu,

Anadolu’ya mal satmak için.

Derken Çankýrý’ya gelip dururken,

Orda bir kýzla evlendirdiler ,

Kaldý orda bizim Mehmet,

Çaðýrdýlar orda onu hep,

Ýzmirli Mehmet.

Ne yapar ne yer içer derseniz,

Tuttu bir iþin elinden ,

Bizim kimsesiz garip Mehmet,

Çocuklarý oldu ,

Küçüðünün adý Hasan diðerinin adý da Ahmet,

Birinci Cihan Harbine girdik ya,

Asker lazým ya ,

Ne için savaþýldýðý bilinmeden ,

Birkaç muhterisin gafilliðiyle,

Dost sanýlan ama gizli düþmanlarýn,

Sinsiliðiyle ,

Bizim de girmek zorunda kaldýðýmýz savaþ için,

Askere çaðrýldý bizim Ýzmirli Mehmet.

Gitti yýllar öyle bir geçti ki

Sen kaç yýl de?

Ben 7 yýl diyeyim,

Askerlikse bitmek bilmez,

Savaþtan savaþa ,

Cepheden cepheye ,

Gitti bizim erler,

Kimi þehit oldu ,

Kimi gazi ,

Ne canlar yandý ,

Ne ocaklar söndü,

Kaç kiþi yetim kaldý ,

Kaç kiþi dul oldu,

Derken bir haber geldi;

Çanakkale’de Þehit oldu dediler ,

Bizim Ýzmirli Mehmet ,

Dul kaldý Hacer iki çocukla ,

Tek baþýna ,

Birde Þehit maaþý yeter mi?

Çalýþtý Hacer ,

Ayaklý davetiyelik yaptý ,

Çocuklar ekmek tutana kadar,

Küçük Hasan ayakkabý ,

Ahmet’se dokuma ,

Yapar oldular.

Yýllar geldi,

Nesiller geçti,

Torunlarý bilemediler ,

Nerelidir Ýzmirli Mehmet.

Sordular durdular birbirlerine,

Dedemiz Ýzmirli ama,

Neresindendir acep?

Konuþtular yýllarca ,

Bulur muyuz ? diye diye,

Sonuç olmadan ,

Çare bulmadan ,

En sonun da Torunlardan biri,

Rüyasýnda gördü ,

Bir baktý ,

Beyazlar içinde ,

Dedesi Ýzmirli Mehmet,

Öptü yanaklarýndan ,

Torununu bizim Þehit Mehmet,

Beni sorarmýþsýnýz nereli ?

Ben Þirinyer’ liyim ,

Orda arayýn bizi,

Diyerek,

Noktaladý bizim Ýzmirli Mehmet.



Not:Yukarýdaki olayda ,Ýzmir'li Þehit Mehmet Annem'in Dedesidir.Ýzmir'den Çankýrý'ya yerleþmiþ ve gerçekten de þehit olmuþtur.Sonunda rüyasýnda gören de benim (Süha Özmen) dolayýsýyla bu olaylar gerçektir. Çanakkale Savaþý gerçekten çok kiþi canýný verdiði ama zafer kazandýðýmýz bir övünç kaynaðýmýzdýr.Tüm Çanakkale'de Þehit olanlara Allah'tan rahmet diliyorum.

Onlarla her zaman gurur duyduk ve duymaya da devam edeceðiz.Ruhunuz þad olsun.



Süha Özmen

Ýktisatçý