Hac, belli bir yeri, belirli bir zamanda, belli hareketlerle ziyaret etmek anlamýndadýr. Belli yer; Kâbe ve Arafat, belirli zaman; Þevval, Zilkade ve Zilhicce ayýnýn ilk 10 günüdür. Belli hareketler ise; Kâbe’yi tavaf, Arafatta vakfe, sa’y gibi hacca özel kurallardýr.

Allah Kur’an’ýn, "Orada apaçýk ayetler (ve) Ýbrahim’in makamý vardýr. Kim oraya girerse o güvenliktedir. Ona bir yol bulup güç yetirenlerin Ev’i haccetmesi Allah’ýn insanlar üzerindeki hakkýdýr. Kim de inkar ederse, þüphesiz, Allah alemlere karþý muhtaç olmayandýr. (Ali Ýmran Suresi, 97) ayetiyle haccý farz kýlar.

Afra’ b. Hâbis Peygamberimiz (sav)’e sorar: “Ya Resûlullah hac her sene midir, yoksa bir tek kere midir?”

Resûlullah (sav) þöyle buyurur: ”Bir tek keredir. Kimin gücü yeterse nafilesini yapar.” [Ýbn Mâce, Menâsik 2/2886]

Yalnýzca Allah’a ve ahirete yönelmiþ olan kul, yaþamýný gerçek dostunun rýzasýna uygun olarak þekillendirir. Allah’tan uzak yaþamak ise heva ve heveslerin sürüklediði yolu görememektir, körlüktür.

Amaçsýz yaþayan insan etrafýndakileri hoþnut etmeyi hedeflediði için, adeta tiyatro sahnesindeymiþcesine kendisinden beklenen rol neyse onu üstlenir. Doðallýk, dürüstlük ve samimiyet fýtratýna ve vicdanýna en uygun olandýr ancak o amaçsýzca, azap içinde adeta ölü gibi yaþar; yalnýzca yaþar. Allah’ýn dilemesiyle hacca niyet etmek, iþte bu ölü gibi ruhun diriliþine ilk adýmdýr.

Ali Þeriati haccýn, amaçsýzlýðýn karþýtý olduðunu söyler. Ve þöyle devam eder: "Evinden çýkacaksýn Allah’ýn evini veya insanlarýn evini ziyaret et, çevreni terk et, pak topraklara git orada Meþ’ar-i Haramýn cana can katan semasý altýnda Allah ile karþýlaþabilirsin. Çektiðin yabancýlýklar bitecektir. Ýnsan sonunda kendini bulacaktýr."

Hac yolculuðu ölmeden önce ölmeye hazýrlýktýr. Ýnsan dünyevi olan her þeyden vazgeçer, tüm baðlýlýklarýndan sýyrýlýp yalnýzca Allah’a yönelirse kurtuluþ bulabilir.

Hac, þükrü artýrýr. Allah’ýn, Katýndan cömertce bahþettiði iman, saðlýk gibi maddi ve manevi nimetlerin þükrüdür hac. Yeryüzünün her köþesinden hacca gelen inananlar, hacda en kârlý alýþveriþi yapar, manevi kârla ülkelerine geri dönerler.

Farklý coðrafyalardan, farklý renklerde ve farklý dillerdeki Müslümanlar, kutsal topraklarýn manevi havasýný birlikte solur, kardeþliklerini pekiþtirirler. Görünümleri farklý olsa da ayný duygularý ve ayný coþkuyu taþýr, birlik ve beraberliði yaþarlar.

“Yedi gök, yer ve bunlarýn içindekiler O’nu tesbih eder; O’nu övgü ile tesbih etmeyen hiçbir þey yoktur" buyrulur Kur’an’da. Hacda insanlar, evrendeki bu tesbihe katýlýrlar. Beyaz giysileriyle insanlarýn Kabe’yi tavaf aný muhteþem bir manzaradýr.

Dünya giysilerinden soyunan insan, girdiði ihramýn kendisi için takva elbisesi olmasýna niyet eder. Bu umutla gönülden baðýþlanma diler, nasuh bir tevbe ile tevbe eder. Yeniden eski hatalarýna dönmemek için Rabb’ine yönelir içten dua eder.

Hac ibadeti tamamlandýðýnda Hac kurbanlarý (Hedy) kesilir. Ýhramlý olduðu süre içinde ot koparmasý dahi yasak olan mümin, Allah’a baðlýlýðýnýn göstergesi olarak ve hac ibadetini yerine getirebildiði için þükür amacýyla kurban keser.

Kurban, kelime anlamý gibi Allah’a yakýnlaþtýran bir ibadettir. Tam bir teslimiyet ve itaatle, çok sevdiði oðlunu Allah için feda edebilen Hz. Ýbrahim (as)’ýn kutlu anýsýdýr. Kurban, kendimiz ya da sevdiklerimiz aleyhine de olsa Allah’ýn buyruklarýný yerine getirmektir. Allah için O’nun adýna, O’na yakýnlaþmak amacýyla, O’nun dýþýndaki her þeyi kurban etmektir.


Sonuç Olarak; insan ibadetlerini, Allah karþýsýndaki aczini düþünmeden, alýþkanlýkla yapmamalý. Her ibadet gibi haccý da kurban kesmeyi de Allah’ýn kendisinden hoþnut olmasýný dileyerek yerine getirmeli. Rabb’imize ne kadar muhtaç olduðumuzun bilincinde olarak ibadet edelim ki, Katýnda makbul olsun.