Hemen her gösteri ya da yürüyüþte savaþ kýþkýrtýcýlýðý yapanlara tanýk oluruz. Yahudilerle, Hýristiyanlarla, Rusya ya da Ýran’la savaþ sloganlarý atanlar olur. Oysa Ýslam’da þiddet ve saldýrý yoktur; Ýslam’da savunma savaþlarý vardýr. Fitne, kavga ya da savaþ çýkarmak; bunlar Ýslam dýþý tavýrlardýr.

Ýslam'da durup dururken fetih savaþý yapýlmaz. Saldýrý yapýldýðýnda can güvenliði olarak Müslümanlar kendilerini korurlar. Peygamberimiz (sav)’in zamanýnda yapýlan savaþlarýn tamamý savunma savaþýdýr. Örneðin Hendek Savaþý; adýný, korunmak amacýyla kazýlan hendekten alan savaþtýr.

Dönemin inkarcýlarý cahil kiþilerdir; kin ve nefretten gözlerini kan bürümüþ, eli kanlý katillerdir. Müslümanlarýn namusuna, onuruna, kiþiliðine yönelik saldýrýda bulunduklarýnda Peygamber (sav)'imiz Müslüman genç kýzlar, çocuklar, anneler için en doðru olaný seçmiþ savunma savaþlarý yapmýþtýr.

Bütün peygamber ve elçiler kan dökerek, savaþarak deðil fikri cihadla dini yaymýþlardýr. Peygamberimiz (sav), 23 yýllýk peygamberlik yaþamý süresince yalnýzca 2 ay savaþmýþtýr. Bu savaþ da yukarýda da belirttiðim gibi saldýrý deðil, savunmaya yöneliktir.

Ýslam'ýn þiddet dini olduðunu iddia edenler, kendileri bir saldýrýya maruz kaldýklarýnda nasýl bir yöntem izlerlerdi acaba? Bundan makul ne olabilir? Bu düþüncedeki kiþi, annesi, babasý, eþi, çocuðu ya da yakýnlarý öldürülse nasýl davranýrdý? Her ülke, her insan bir saldýrý karþýsýnda nefsi müdafaa yapar. Cahilce, halkýn bir kýsmýnýn bilgisizliðinden yararlanarak Ýslam’a, Kuran’a, dine, Peygamber (sav)'e saldýrmaya kalkýþmak, kýlýç ve kanla yayýldýðý iftirasýný atmak çok ilkelce bir davranýþtýr.

Kur'an ayetleri, Kur'an'ýn bütünü göz önünde bulundurularak deðerlendirilmeye çalýþýlmalýdýr. Ýslam'da, insanlarý din deðiþtirmeye zorlamak, "Dinde zorlama yoktur" (Bakara Suresi, 256) ayetiyle yasaklanmýþtýr.

Haram aylar (süre tanýnmýþ dört ay) sýyrýlýp-bitince (çýkýnca) müþrikleri bulduðunuz yerde öldürün, onlarý tutuklayýn, kuþatýn ve onlarýn bütün geçit yerlerini kesip-tutun. Eðer tevbe edip namaz kýlarlarsa ve zekatý verirlerse yollarýný açýverin. Gerçekten Allah, baðýþlayandýr, esirgeyendir. (Tevbe Suresi, 5) ayeti kaynak alýnarak Müslümanlarýn, baþ eðdirdikleri bir düþmandan salýverilme koþulu olarak Müslüman olmasýnýn beklendiði iddia edilemez. Dinde zorlamanýn olmamasý buyruðu bu olasýlýðý ortadan kaldýrýr. Ayetteki, "Eðer tevbe edip namaz kýlarlarsa ve zekatý verirlerse" ifadesi, onlarýn düþmanlýktan vazgeçme yollarýndan birinin ifadesidir. Dolayýsýyla düþman, "ya Ýslam ya ölüm" gibi tehdit ve zorlama dolu bir seçim yapmak durumunda býrakýlmaz.

Bakara Suresi 190. ayette, "Sizinle savaþanlara karþý Allah yolunda savaþýn, (ancak) aþýrý gitmeyin. Elbette Allah aþýrý gidenleri sevmez." buyrulur. Ayette çok açýktýr; savaþ, savaþ açanlara, saldýranlara karþý yapýlýr. Savaþ izni savunma amacýyla verilir. Nisa Suresi'ndeki "... Fitneye her geri çaðrýlýþlarýnda içine baþaþaðý (balýklama) dalarlar. Þayet sizden uzak durmaz, barýþ (þartlarýn)ý size býrakmaz ve ellerini çekmezlerse, artýk onlarý her nerede bulursanýz tutun ve onlarý öldürün. Ýþte size, onlarýn aleyhinde apaçýk olan 'destekleyici bir delil' kýldýk. (Nisa Suresi, 91) ayeti ise hangi durumda düþmanlarýn öldürülebileceði iznini gösterir.

Tevbe Suresi'nde anlatýldýðý üzere müþrikler Müslümanlarla saldýrmama konusunda anlaþma yapmýþlardýr. Ancak bu anlaþmayý ihlal ederek haram aylarda Müslümanlara saldýrmýþ ve öldürmüþlerdir. Allah, Müslümanlara haram aylar çýktýðýnda müþrikleri bulduklarý yerde öldürme izni vermiþtir.

"... Sizinle savaþýrlarsa siz de onlarla savaþýn. Kafirlerin cezasý iþte böyledir. Onlar, (savaþa) son verirlerse (siz de son verin); þüphesiz Allah, baðýþlayandýr esirgeyendir. (Bakara Suresi, 191, 192) ayetinde ise savaþýn hangi durumda sona erdirileceði bildirilir. Ayetin sonundaki Allah, baðýþlayandýr esirgeyendir" ifadesinden Allah'ýn barýþý istediði açýkça görülür.

Yine Bakara Suresi'ndeki "(Yeryüzünde) Fitne kalmayýncaya kadar onlarla savaþýn. Eðer vazgeçerlerse, artýk zulüm yapanlardan baþkasýna karþý düþmanlýk yoktur." (Bakara Suresi, 193) ifadesiyle düþmanýn savaþtan vazgeçmesi durumunda düþmanlýðýn da bitirilmesi emredilir.
Diðer yandan, "Eðer müþriklerden biri, senden 'eman isterse', ona eman ver; öyle ki Allah'ýn sözünü dinlemiþ olsun, sonra onu 'güvenlik içinde olacaðý yere ulaþtýr.' Bu, onlarýn elbette bilmeyen bir topluluk olmalarý nedeniyledir." (Tevbe Suresi, 6) ayeti, müminlerin yardým isteyen inkarcýlara karþý nasýl bir tutum izleyeceklerinin güzel bir ifadesidir.

Allah, sizinle din konusunda savaþmayan, sizi yurtlarýnýzdan sürüp-çýkarmayanlara iyilik yapmanýzdan ve onlara adaletli davranmanýzdan sizi sakýndýrmaz. Çünkü Allah, adalet yapanlarý sever. Allah, ancak din konusunda sizinle savaþanlarý, sizi yurtlarýnýzdan sürüp-çýkaranlarý ve sürülüp-çýkarýlmanýz için arka çýkanlarý dost edinmenizden sakýndýrýr. Kim onlarý dost edinirse, artýk onlar zalimlerin ta kendileridir. (Mümtehine Suresi, 8,9) ayetleri de yukarýdaki ifadeyi pekiþtirir.

Allah savaþý deðil barýþý beðenir. Allah sevgiyi, güzelliði beðenir; kardeþliði, dostluðu beðenir. Allah insanlarý düþmanlýk etsinler diye deðil, tanýþmalarý amacýyla ayrý ayrý halklar olarak yarattýðýný haber verir.

Savaþ, girdiði ülkeyi felç eder. Savaþ nefsi müdafaa amacýyla yapýlýr ve Allah orada zafer verir, mutlaka galip kýlar. Düþman atom bombasý da atsa, son teknolojik silahlarý da kullansa, Allah mazlum olaný sonunda kesin olarak zafere ulaþtýrýr.

... Allah, kýyamet günü aranýzda hükmedecektir. Allah, kafirlere mü'minlerin aleyhinde kesinlikle yol vermez. (Nisa Suresi, 141)

Fuat Türker