Ýman, kalbin duyarlýlýðýyla ilgilidir. Ýnsan kalple akleder, kalple iman eder. Kalbi katýlaþmamýþ, mühürlenmemiþ insan, Allah’ý tanýmaya ve imana eðilimlidir.

Ancak inkarcýlarýn ruh hali farklýdýr. Onlarýn kalpleri ölüdür, mühürlenmiþtir. Kalpleri duyarlý olmadýðýndan akledemezler; iman etmeleri de söz konusu deðildir. Onlar Kur’an’ýn ifadesiyle, uyarýlsalar da uyarýlmasalar da birdir; inanmazlar.

"Allah, onlarýn kalplerini ve kulaklarýný mühürlemiþtir; gözlerinin üzerinde perdeler vardýr. Ve büyük azap onlaradýr. (Bakara Suresi, 7) ayetiyle tarif edilen inkarcýlardan, farklý Kur’an ayetlerinde ölüler olarak söz edilir:

Çünkü gerçekten sen, ölülere (söz) dinletemezsin ve arkasýný dönüp kaçan saðýrlara da çaðrýyý iþittiremezsin. (Neml Suresi, 80)

Allah, "Ölüdürler, diri deðildirler " (Nahl Suresi, 21), "Kalpleri vardýr bununla kavrayýp-anlamazlar, gözleri vardýr bununla görmezler, kulaklarý vardýr bununla iþitmezler. Bunlar hayvanlar gibidir, hatta daha aþaðýlýktýrlar. (Araf Suresi, 179) buyurur. Ýnkarcýlar vicdanen çökmüþlerdir. Rabb’imiz, “Ve arkasýný dönüp kaçan saðýrlara da çaðrýyý iþittiremezsin.” (Neml Suresi, 80) buyurarak onlarýn iþitmediklerini ve “Sen körleri düþtükleri sapýklýktan çekip hidayete erdirecek deðilsin.” (Neml Suresi, 81) ifadesiyle de kör olduklarýný haber verir.

Ayrýca “Ve sana bakacak olanlar vardýr. Ama kör olanlarý -üstelik basiretleri de yoksa- sen mi doðru yola ulaþtýracaksýn? Þüphesiz Allah, insanlara hiçbir þeyle zulmetmez, ancak insanlar, kendi nefislerine zulmediyorlar.” (Yunus Suresi, 43, 44) ayetiyle bu kiþileri detaylý tarif eder. Ýnkarcý kendisine zulmeder; acýlarýn, elemlerin içerisinde kendini adeta kavurur, bitirir.

Kur’an, “Onlardan seni dinleyecekler vardýr. Ama hiç duymayan -saðýrlara -üstelik hiç akýllarý ermiyorsa- sen mi duyuracaksýn?” (Yunus Suresi, 42) buyurarak, dinlememelerinin sebeplerini açýklar. Onlar hiç duymaz, hiç akýl erdiremezler. O halde onlar için yorulmak, üzülmek hatalý olur. Ýnsan taþa gidip birþeyler anlatsa, taþ hareket etmese ve insan üzülse ya da kýzsa; bu mantýklý mýdýr? O halde kalbi taþ gibi katýlaþmýþ, kalben ve vicdanen diri olmayan ölüye söz dinletmek mümkün olabilir mi?

Çevremizde, tarif edilen bu yapýda birçok insan görürüz. Yaþlý olduðu halde Allah’tan hiç söz etmeyen, hastalýðý, aczi aklýnýn ucundan bile geçmeyen ve hala dünya hayatýna meyilli, ölümü hiç düþünmeyen... Birçoðunun yüzünde asalet, insani derinlik ve ýþýk bulunmayan. Ruhsuz, yalnýzca et-kemikten ibaret olan. Genç, yakýþýklý ve güzel de olsa çok basit, sýradan, saygý duyulamayan, deðer verilemeyen insanlar.

Bazýlarý programlanmýþ robot gibi; genç kýzlar adeta plastikten yapýlmýþ... Yüzlerinde ufak bir insani ifade bulunmayan birçok insan... Derinlik ve karakteri olmayan bomboþ kiþilikler. Ýnsanlar mekanikleþti, zamanla adeta robotlaþtý. Kiþilikleri bozuldu, derinlikleri ellerinden alýndý. Allah sevgisinin yaþanmamasý yüzünden toplumda gaflet içinde yaþayan, kalbi ve vicdaný duyarsýz, uyarýlarý iþitmeyen insanlarýn sayýsý arttý...

Ancak kalpleri ve vicdanlarý diri olduðu halde henüz dini öðrenmemiþ insanlar da çok fazladýr. Bu kimseler, kendilerine din teblið edildiðinde, Allah’ýn dilemesiyle hakký kalpleriyle kavrayabilir ve iman edebilirler. Bu insanlarýn, kalpleri katý inkarcýlarla aralarýndaki en büyük farklardan biri, kibirli deðil, mütevazý olmalarýdýr. En önemlisi ise görebiliyor ve iþitebiliyor olmalarý; canlý olmalarýdýr. Kur’an bu farký þu ifadeyle vurgular:

Bu iki grubun örneði; kör ve saðýr ile gören ve iþiten gibidir. Örnekçe bunlar eþit olur mu? Yine de öðüt alýp-düþünmeyecek misiniz? (Hud Suresi, 24)

Her kalp Allah’ý anmak ister ancak mühürlü olan kalbe Allah lafzý girmez. O’nu anmak kalbe çok hoþ gelir; çok lezzetlidir ve kuþkusuz Allah’ýn buna izin vermesi çok önemlidir.

Rabb’imiz, haddi aþarak kalbi mühürlenenlerden olmaktan esirgesin. Her an O’nu anarak kalplerimizi mutmain kýlsýn...