Ýnsan, çocukluk döneminde gördüðü, duyduðu ve okuduðu her yeni þeyden heyecan duyar. Ancak zamanla bu araþtýrma isteði yerini alýþkanlýklara, aile bireylerinden aldýðý hazýr bilgilere, kulaktan dolma gelenek ve göreneklere býrakýr.

Koþulsuz kabullendiði bu bilgilerin sonucunda da araþtýrma ve düþünme hevesini yitirmiþ, gördüklerinin ve duyduklarýnýn doðru olduðunu düþünen/uygulayan bir insan haline gelir. Bu kimse için doðru, yanlýþ, iyi, kötü gibi kavramlar içinde yaþadýðý toplumun ’doðrularý, yanlýþlarý, iyileri ve kötüleri’dir.

Ýnsaný en büyük zarara sokacak olan da, eskilerden kalan kalýplaþmýþ bilgilere körü körüne baðlýlýðýn din konusunda yaþanmasýdýr. Ýnsanlarýn büyük çoðunluðu, Allah’ýn dini yerine, gelenek, adet ve atalarýndan kalma hatalý uygulamalarla birleþtirdikleri kendi dinlerini yaþarlar.

Bu din, Kur’an’da ve Peygamberimiz’in (sav) sünnetinde yeri olmayan pek çok kuralý, yasaðý ve ahlâk anlayýþýný da beraberinde getirmiþtir. Bu din anlayýþý nedeniyle insanlar arasýnda hak dine karþý ön yargý oluþmasý kaçýnýlmazdýr.

Çok sayýda insan sahip olduklarý ön yargýlar ve yanlýþ bilgilerin sonucu olarak gerçek dinden uzaklaþýr. Hatta kimi zaman bu kimseler, Allah’ýn adýnýn anýlmasýna, Kur’an ayetlerinin okunmasýna dahi tahammül edemezler. Ön yargýlý davranýþlarý olumsuz eleþtiren, araþtýrma yapan, açýk görüþlü ve tarafsýz kiþiler dahi, ’din’ konusunda tutucu ve ön yargýlý bir tutum takýnýrlar.

Bu kimseler, atalarýnýn yolu dýþýnda bir yol izlemez, atalarýndan kalma kitaplar dýþýnda baþka kitap okumazlar. Atalarýnýn yolunun en doðrusu olduðuna inanýr, onlarýn yaþam tarzlarýný örnek alýrlar. Gittikleri yolun yanlýþ olduðu konusunda uyaran kiþileri, "...atalarýmýzýn taptýðý þeylere tapmaktan sen bizi engelleyecek misin? Doðrusu biz, senin bizi davet ettiðin þeyden kuþku verici bir tereddüt içindeyiz." (Hud Suresi, 62) ayetiyle de bildirildiði gibi kendilerinin en büyük düþmaný olarak görürler. Bu dogmatik baðlýlýk nedeniyle Kur’an’ýn mesajýný ve Allah’ýn buyruklarýný göz ardý ederler.

Bu baðnaz kimselerin gelenek ve görenekleri, yaþam ve düþünce tarzlarý, hayata bakýþ açýlarý öylesine kemikleþmiþtir ki, deðiþikliðe ya da yeniliðe asla açýk deðillerdir. Bu saplantýlarý nedeniyle gerçekler konusunda uyaran kiþilere karþý saldýrgan ve öfkeli davranýþlar sergilerler.

Kur’an’daki, "Dediler ki: "Bizi kendisine çaðýrdýðýn þeye karþý kalblerimiz bir örtü içindedir, kulaklarýmýzda bir aðýrlýk, bizimle senin aranda bir perde vardýr. Artýk sen, (yapabileceðini) yap, biz de gerçekten yapýyoruz." (Fussilet Suresi, 5) ifadesinden bu kiþilerin adeta bir perdeyle insanlardan ve gerçeklerden engellendiklerini anlaþýlmaktadýr.

Allah’ýn mesajýndan uzak yaþayan bu kiþiler, "Gerçekten bunlar (bu þeytanlar), onlarý yoldan alýkoyarlar; onlar ise, kendilerinin gerçekten hidayette olduklarýný sanýrlar " (Zuhruf Suresi, 37) ayetiyle de bildirildiði gibi yollarýnýn doðru olduðunu zannederler. Ancak gerçekler farklýdýr ve Rabb’leri huzurunda sorgulanacaklarý gün, gerçekler konusunda uyarýlarý dinlememiþ insanlar için sonuç hüsran olacaktýr.