***
silkinip
çýktým hayatýndan
alýþtým
ayaðýmý nasýr eden ayakkabý gibi
yüreðimi kanatan
yokluðuna

ayaðýmýn
saðlam yerde olduðuna
emin olunca
brakdým elini
kalp ameliyyatýndan çýkmýþ
adam gibi
gözlerimi açtým sensizliðe

talebe iken her seher
annemin süzdüyü çaya
üç kaþýk þeker tozu katýp
telesik kafama çekdiðim geliyor aklýma
yokluðunu da öyle kattým canýma

silkinip çýktým hayatýndan

parmaðý yanmýþ çocuðun
her defasýnda
harý görünce
“cýzz” demesi gibidir
seni sayýklamam
seni farkýna vardýðým
günah gibi
terk ettim
doludan kaçar gibi kaçdým
olay yerinden uzaklaþan gibi
uzaklaþdým senden

silkinip çýktým hayatýndan

tezkeremi aldýðým gün
arkaya dönüp
ömrümün bir yýlý geçen o yere
nasýl baktýðýmý anlatamam
iþte o gün öyle baktým sana
öyle terk ettim seni

silkinip çýktým hayatýndan

havada salýndýkça
kaybolan
sigara dumaný gibiydi
hayalin
seni yitirdim yokluðunda               

kendimi atýnca boþluðuna
sürtünme küvvetinin etgisinden
alýþýp yoka çýkdýn
seni yitirdiðim yerden
senin olmadýðýn yere
gelene kadar

seni yitirdim yokluðunda

zor olaný unutuncaya kadardýr
unutdukdan sonra
adam öyle sanýyor ki
hiç sevmemiþ
bakýr ki ölmemiþ
kurþun kolunu sivirmiþ

...silkinip çýktým hayatýndan...