aðlarsýn bu kurban yine bin figan
düþün ki olmamýþ papucun rugan
görkemin tamamlar viran çoraptýr
sanki der ''ey fani sonun turaptýr''

mundarý dahi yok mendil cebinde
hadi bundan geçtim tütün lebinde
bulunmaz açýk bir fakrü zaruret
bayram gün yüzüne bakar durur et

gururun elverip eðer isteme
kim verir zavallý garip rüsteme
iktisat okuma atýl hayata
ekmeðin gelirsin böyle bayata

ebeyin ne fayda çorak tarladan
ah ulan olmak var þimdi þarlatan
günde yüz kaðýda demezdin para
hem insan toplumu saymaz zýmpara

azimli çalýþkan adamsýn fakat
yoksulluk þu seni eyledi sakat
akli muvazeni koru mucize
sahip çýk gitmesin sakýn hacize

iskemlen taburen her nen var alsýn
memura yalvar tek dizüstü kalsýn
emesen açama uzun saç ama
kaçýn kurasý o birgün kaçama

bahçesi önünden elini tutup
fakrini bilir ve kolay yem yutup
onay vermez senle yuva kurmaya
baba kurmay albay karþý durmaya

baþladý.. son günler.. yalnýzca ünler..
çaðrýrým pencere altýna.. yünler..
daha çok ilgiyi çekiyor demek
sarfolur eldiven kazaða emek

baðrýmýn en fazla aðrýr tam bura
son zaman baþladým yaylý tambura
bu þehri ankara aðlasýn bana
girerim bir dana misal kurbana

salhane tarafý beni çeksinler
kýlým miras keller az saç eksinler
býçakýn altýna uzanýr boyun
zatýn bir koyundu bitiyor oyun

rolüne soyun sen suratý mutlu
ifade takýn ve içi umutlu
bir bayram dilerim.. belki ilerim
mendil bulup bende gözyaþ silerim

yassýca taþlarý atsan denize
raslarsýn zýplarken þu benden ize
dünyadan bir yýldýz gibi kayarým
harcansam sanýrým yüksek ayarým

hayraným düðmesi parlak urbana
makul hýz sür girmek için kurbana
kendimi elmanýn yeri koyarým
ben bu parçayým yar diðer o yarým..