RÜYAMA GÝR BABA


     
Ýkide bir gelip harçlýk isteyen garip tipler vardýr. Hep isterler, unutturduðunu düþünür yine isterler. “Kendisine borcum var, ödemeden yüzüm tutmaz” demezler. Hatta borçlu oluþlarýný dahi yeni borç istemek için bahane edip yine gelirler.

     Ýçlerinde Ýbrahim gibi bilimsel çalýþanlarý, tekniðini sürekli geliþtirenleri de var. Ýbrahim dedim de, bir gün çýktý geldi:

     - Mehmet abi, hiç hayýrolsun, demiyorsun. Gönül koycam valla!
- Hayýr olsun. Ne oldu?
- Hayýrýn karþý gelsin. Akþam düþümde Hacý amcayý gördüm.
- Hangi Hacý amcayý?
- Yahu babaný, kimi olacak!

     Demek babamý? Babam hacca filan gitmedi ama, iyiliksever adamdý. Haksýzlýklarla savaþýrdý. Herhalde sevaplarý aðýr bastý, insanlarýn düþüne hacýlýk mertebesinde giriyor.

     Çok güzel bir þey. Sonra insan merak da ediyor:
     
- Ee Ýbrahim, nasýl gördün babamý? Konuþtun mu?
- Konuþtum “Ben iyiyim” dedi. “Daha da iyi olmam için Mehmet abine git, sana on lira harçlýk versin” dedi.

     Ýyiliksever babacýðým. Öbür dünyadan bile, rüyalara girip sevaplar iþlemeye devam ediyor. Hiç karþý konulabilir mi bu isteðe?

Ýbrahim onluðu kaptýðý gibi sývýþtý.

     …

     On beþ gün sonra yine çýktý geldi. Olacak ya, babam yine rüyasýna girmiþ. “Mehmet abine git. Sana bir onluk daha versin” demiþ.

     Görüyor musunuz? Bu babam da bir kez “Oðlum Ýbrahim Mehmet abin sýkýntýda olabilir, çok sýk gitme” dese olmaz mý? Demiyor. Eh artýk karþý da gelinmez; verdim gitti.

     …




     Babama saygýda kusur etmediðimi gören Ýbrahim, rüyalarýnda babamý görmeye devam etti. Bu arada çok da yük olmaya baþladý.

Bir gün baktým, karþýdan geliyor. Cebimde de yalnýz iki beþlik kalmýþ. Ýkisini de versem peþ param kalmayacak. Babamýn talimatlarý bir yanda, parasýzlýk bir yanda. Bir çözüm bulmam gerek, derken, buldum da. O eþikten adýmýný atarken karþý saldýrýya geçtim.

     - Tam zamanýnda geldin Ýbrahim. Hacý amcanýn selamlarý var.

Ýbrahim böyle bir þey beklemediðinden eþikte dondu kaldý. Saldýrýnýn ilk þaþkýnlýðýný üstünden atýp kendine gelince de sorguya geçti:
- Yaa, ne dedi Hacý amcam?
- Yanýna Ýbrahim gelecek, bu kez beþ lira ver yeter, dedi.

Yüzü bir renk deðiþtirdi:
- Öyle mi? Hay Allah! Bana da “Bu kez yirmi iste. Her þeye zam geldi” dediydi.
     …

     Ýbrahim kolayýný buldu; küresel krizin tüm faturasýný bana kesip geçiþtirmeye çalýþýyor.

     Ah babacýðým ah, girme þu herifin rüyalarýna. Böyle giderse ocaðýma incir aðacý dikecek. Ama nerdee? Mutlaka girmesi gerekiyormuþ gibi düzenli olarak devam ediyor.

     Üstelik Ýbrahim her geliþinde, herhalde pazarlýk payý olsun, diye miktarý yükseltiyor.

     Bir akþam üstü yine çýktý geldi. Babam “Bu kez ellilik iste. Vermezse, onu evlatlýktan reddedicem” demiþ. Ben de, benim rüyama da girdi “Ýki buçuk liradan fazla verirsen iki elim iki yakandadýr. Çok para lazýmsa çalýþsýn kazansýn” dedi, dedim. Ýki buçuk lirayý kaptýðý gibi toz oldu.

     Ama çözüm deðil ki. Ben Ýbrahim’in fiyatýný iki buçuk liraya indirdim, diye sevinirken, babam da boþ durmadý; tuttu rüyalarý onurlandýrma iþini üç günde bire indirdi. Neredeyse ortak çalýþtýklarýndan þüpheleneceðim. Üstelik Ýbrahim, tatil filan da tanýmýyor. Üçüncü gün hafta sonun mý denk geldi? Eve kadar zýpýrtýp geliyor, ille de rüyasýný anlatacak.

…

Saðlýðýnda kendisi için hiç bir þey istemeyen babam Ýbrahim yüzünden savurgan biri oldu çýktý. Bir rüyama girse, ilk iþ Ýbrahim’i þikayet edeceðim.
Artýk akþamlarý yatarken “Rüyama gir baba!” diye dualar ediyorum. “Babacýðým yüz verme þu adama. Birazcýk da evladýný düþün” diye yalvarýp





yakaracaðým. Ama girmiyor. Adam babamý tekeline almýþ. “Hacý amcayý gördüm ‘On versin’ dedi, ‘Yirmi versin’ dedi.”

…

Olaðan ziyaretlerinden biri olmak üzere bir akþamüstü yine karþýmda:

     - Hacý amca sana çok kýzgýn. Bana yaptýðýn bütün zulümleri biliyor; haberin olsun.

     Biraz daha yüz versem iliðimi kemiðimi kurutacak. Artýk burama kadar da geldi:

      - Kýzarsa kýzsýn, bundan sonra sana metelik yok, dedim.

Bu kez çok sert davranmýþ olmalýyým; yüzünü buruþturdu, aðlayacak gibi oldu. Söylenmeye baþladý:

     - Koskoca Hacý Hüseyin amcanýn oðluna yakýþýyor mu, bu tavýrlar?

     Ne, Hacý Hüseyin mi? Ben onun oðlu deðilim ki!

     - Bak, dedim. Sen yanlýþ adama gelmiþsin. Hacý Hüseyin’in oðlu karþý dükkandaki hýrdavatçý. O da Mehmet, Mehmetleri karýþtýrmýþsýn.

     Ýbrahim sinsi sinsi yüzüme baktý:

     - Býrak, dedi, þu deliyi. Daha ikinci rüyada saldýrganlaþýyor.