Binlerce yýl öncesi, zaman eski bir zaman,
Fermanlar söz sahibi, hükümdarlar çaðýdýr.
Genç kýzýný çaðýrýr, annesi Peri Sultan.
Yýllarýn öncesinden, tanrýya adaðýdýr:

Hiç çocuðu yok iken, düþünmez gerisini.
Yedi peri kýzýna, adak ile ermiþtir:
Gelinlikler içinde, en güzel perisini,
Dünya’ya göndermeye, tanrýya söz vermiþtir!

”-Bunu sana demek zor, gelmese de özümden.
Dinle en güzel kýzým, annenden al haberi,
Bu gece gidiyorsun. Döner isem sözümden:
Tanrým yedi kýz verdi, hepsini alýr geri!
Bir yýldýza dönüþüp süzülerek gözümden;
Dünya’ya iniyorsun, duydun mu güzel peri? ”

Yýldýz yaðmuru baþlar, dört bir yana nur siner.
Dünyalýlar uykuda, vakit gece yarýsý.
En güzel peri kýzý, bin bir yýldýzla iner;
Süt beyazý teniyle, saçý altýn sarýsý…

Yýldýzlar birer birer gökyüzüne dönerken,
Artýk yapayalnýzdýr, gönlüne düþer sýzý.
Son yýldýz da yerine, o da gidip sönerken,
Nur sakallý bir derviþ, karþýlar peri kýzý:

”-Hoþ geldin güzel kýzým, korkma metin ol, metin…
Seni senden çok seven birisi var Dünya’da.
Kudretin kaleminden, yazýlan o kýsmetin;
Þu an seni görüyor! Uykusunda, rüyada…
Perilerin sýrrýndan düðümlenen hikmetin;
Ya onunla çözülür, asla çözülmez ya da!”

Her þeyi öðretirken, derviþ peri kýzýna,
Kalbindeki tasadan sýyrýlýr tüm hüzünden.
Nurlu derviþ kaybolur, þaþar zaman hýzýna;
Gece son kandilini, alýrken gökyüzünden.

”-Gözler yalan söylemez, Kalp aþký gözden tanýr!
Kalbi gören her gözün; sözü peþin peþindir.”
Derviþin son cümlesi zihninde yankýlanýr:
(-Seni senden çok sevdim.) diyen: Senin eþindir! ”

Peri Kýzýn haberi tez yayýlýr Dünya’ya,
Bazan ýssýz daðlarda, bazan ovalardadýr.
Kimi Güneþ der ona, kimi benzetir Ay’a,
Görenin aklý fikri, Peri Kýzý yârdadýr.

Seher rüzgârý kýzýn saçlarýný tararken,
Ya gül olur ya selvi, bin kýlýða bürünür.
Gözü yaþlý âþýklar, kendisini ararken;
Nilüferler içinde bazan suda görünür.

Dünya’nýn dört yanýndan, hanlar düþünce yasa,
Bir mum gibi bedenler, yana yana hep erir.
Çare bulalým diye kalpleri sarar tasa:
Dört hükümdar birlikte fermana karar verir.

Kor düþmüþ gönüllerin aranýrken dermaný,
Tellâllarýn giydiði, demir çarýk aþýnýr.
Dünya’nýn dört yanýna, dört hükümdar fermaný;
Önce peri kýzýna… Her diyara taþýnýr:

”-Zengin fakir, genç yaþlý, bakýlmaz kusuruna,
Kimin kýsmeti ise, o alsýn bu güneþi.
Dünya gözüyle gören, vurulurken nuruna,
Yeter, peri kaldýrsýn gönüllerden ateþi!
Birer birer varýlsýn, perinin huzuruna;
Görsünler Per Kýz’ý, kendisi seçsin eþi.”

Tellâllarýn dilinden dört bir yana ulaþýr,
Dört hanýn fermanýndan, akan sular durulur.
Hüzün sarmýþ kalplere, umut ýþýðý taþýr.
Peri kýza yakýþan, yakut bir taht kurulur,

Dua denen gizli güç, umut verirken öze,
En Güzeller Güzeli, üstüne gelir tahtýn.
Âþýklar peri ile, gelirlerken göz göze
Peri kýzý herkese ”-Açýk olsun der, bahtýn! ”

Perinin huzurunda, umutlarý tez söner,
Gönlündeki sevdadan kapýlmýþken hevese.
Cevap veremeyenler tekrar geriye döner.
Üç cevap ister peri, soru sorar herkese.

Perinin ateþine, asla göðüs geremez.
Diller suskun kalýrken, kalp kederle taþkýndýr.
Ne hanlar ne vezirler… Kimse cevap veremez.
Aþýklarýn hepsi de, bir birinden þaþkýndýr.

Umudun son damlasý, gönüllerde bitmiþtir.
Peri kýzýn gizemi, çözümsüz bilmecedir.
Son âþýk çaðrýlýrken, zaman akýp gitmiþtir.
Son aday bir ozandýr. Vakit ise gecedir.

Sihirli gözleriyle kýz ozana bakarken,
Kirpikleri kucaklar yüzünde hilâl kaþlar.
Bir umut kývýlcýmý kalp içinde çakarken,
Billûr gibi sesiyle Peri Kýz söze baþlar:

”-Hiç kimse bilemedi; susuzluðu dindirir!
Yerden fýþkýrmaz gökten yaðmaz þeyi bil, nedir? ”
Ozan cevap verince, gökten yýldýz indirir:
”-SÜT’tür! … Peri Kýzý, der.” Geceye doðar bedir.
”-Bunu bildin ozaným, yaklaþ hele beriye,
Daha önce sordum da, cevap veren hiç yoktur.
Bana üç þeyi söyle: Asla dönmez geriye? …”
”-Zaman, söylenen söz ve yaydan fýrlayan oktur! ”
”-Bilir misin sen ozan, bir bedene erince…
Bana bir yara söyle: Zaman bile kapamaz? ”
Üçüncü yýldýz iner, ozan cevap verince:
”-Bildim: Dil yarasýdýr. Hekim bir þey yapamaz! ”

”-Benim indiðim gece, karþýlayan ermiþin,
Müjdesine uyarak eser misin bahtýma?
Sorularý bilindi nur sakallý derviþin.
Beni ne kadar sevdin? Yaklaþ hele tahtýma. ”
Periler büyüsünün, sýnavýnda son iþin:
Bir sihirli cümle var, onu duyur ahtýma! ”

”-Perilerden gelen yâr, Sevenler akýn akýn,
Kaç gönülde sevdan var? Hele çevrene bakýn!
Rüyamdaki bilmece, Perilerden bir ece,
Gökten indiði gece: Kimdi bana en yakýn?
Hicran elemin hasý, Uzansýn þerbet tasý,
Kaldýr kalplerden yasý, Gülen edaný takýn!
Ýki melek kâtiptir Sýr’at ince bir iptir,
Peri Kýzý nasiptir, Kalbi pak, alný akýn.
Ne cüceydim, ne devdim. Ne küldüm, ne alevdim.
(-Seni senden çok sevdim.) Bunu unutma sakýn! …
Sabýr, günah setidir. Kalp sezginin yetidir,
Kim, kimin kýsmetidir? Takdiri yüce Hakk’ýn…”

Ozan bunu der demez, son yýldýz da sökülür,
Gökyüzünden inererek, girer ýþýk seline.
Dört yýldýz birleþinse, konfetiler dökülür.
Elini açar peri, bir gül düþer eline.

Tüm gönüller kurtulur, Peri Kýzý yasýndan,
Ozanýn son sözleri zor büyüyü bozandýr.
Gýpta ile izleyen bakýþlar arasýndan,
Peri kýzýn elinden, gülü alan ozandýr.

Birden bir býçak gibi kesilir bütün sesler.
Kimsesizlerin devi, düþüverir hüzüne!
Þaþkýn bakan gözlerle, tutulurken nefesler,
Annesi Peri Sultan, süzülür yeryüzüne.

”-Kýzlarýmýn içinden, gökte ayýn ondördü.
Yedi yeni gül doðsun, Annesinin Gülü’nden!
Annen sana gelirken, kendi gözüyle gördü:
Kýzým seni izlerken, aðýt geldi sülünden.
Annen gelinliðine, kendi eliyle ördü.
Sana duvak getirdim; þafaklarýn tülünden! ”

Dört handan tebrik gelir, peri kýza sýrayla.
Bir düðün yapýlýr ki halký sevince boðar,
Kudretin ihsanýndan, ikiþer yýl arayla;
Peri Kýzý anneden yedi güzel kýz doðar.

Anne kadar güzelken, baba kadar duygulu,
Her peri, evlenince tüttürürler ocaðý.
Ne evlatlar yetiþir, biri birinden ulu…
Adeta bayram eder Arz’ýn yedi bucaðý.

Bu hasretin boyutu, ne kadardýr bilinmez.
Annesi Peri Sultan torunlarýný özler.
Binlerce yýl geçse de, akýllardan silinmez,
Anne Peri Sultan’ýn söylediði son sözler:

”-Kayan bir yýldýz olup, gökyüzünden akarsak:
Bir ayrýlýk olmuþtur. Ne aný ne yeridir.
Yýldýzlara serpildik, sizi istekle sarsak;
Ayrýlýklar olmasýn… Ölüm daha beridir!
Bulutsuz gecelerde, biz kime göz kýrparsak:
Ya bir peri sevmiþtir… Ya kendisi peridir! ”