Zamanýn birinde bir masal yazmaya kalktým ... Tuttum bir çiçeði kýþýn beyazýnda. Suskun gördüm gündüz gözüyle aþina olduklarýmý. Saklý yerlerimoldu en kuytularda açtým aðzýmý. Bir kaç çýðlýk gibi geldi geri gitti. Nasýl ve nerede olurlarsa olsunlar hep benimle olcaðýna söz verenler de daðýldý gitti. En önce de aþk zamana yenildi. Herkesi kendinden aldý bir baþkasýnýn ellerine býraktý gitti. En derinime deðdi bir gitarýn teli. Daha sonra okurum diye kývýrýp rafa kaldýðým en güzel kitaplar yýllar geçti tanýmadý beni. elime aldýkça kapandý defterler, yaktýk anýlarý.. sessizlik aldý yerini kavgalarýn.. Hep konuþtuk da ne oldu ? bitkin ve kýrgýn kaldý eller. . Hayaller geçti gözlerden bilinmedik yüzlerle beraber.

Ýçindeyken farkýnda bile deðildim ama uzak olunca anladým ki; Dünya yaþlanýyor.Elleri zayýflýyor yanaklarý çöküyor ve tekliyor yürürken.. Yýllara meydan okumuþsa okumuþ. Dinlemiyor ki devran,Yediklerine karýþýyor insanlar boyuna, doktoru mutlu olsun diye.
Kýzsa da uyuyor onlara.Uzaklarda çocuklar var aðlýyor...Silah üretip satýp, bir de barýþ yapmaktan bahsediyor büyükler. Topraklaýrnda petrol bulanlarýn yüzü gülmedi gitti yýllardýr. Korkarým bitmeyecek bu öfke.Rüzgâr, yaðmur, güneþ yaþlanýyor. ama ölmüyorlar bizim gibi.

Sen ceviz ezmesini çok severdin. severdin o kadar... Gittin. Artýk sevip sevmediðini sadece hayal ediyorum. O an ne yaptýðýný, acaba gülümsüyor mudur þuan diye... sen yapayalnýz kaldýðýn anlarda bile bizden daha kalabalýksýn. Hiçbir þey gerçek deðil dersin hep , aþka inanmazsýn. Bütün hislerini bir kalemde kýrýp
dök hadi .O kadar uzun zaman girdi ki araya yüzünü bile unuttum... Ýsteseydi beni inandýrýrdý kalbimi dedim. olmadý. Yapamadýk dedim. durup
düþünmekten bizi alýkoyan nedir ve de dürüst olmaktan. ne yazýk yavaþlýyor kalbim.... Kurtarmak için küçük yaralarýmýzýn iyileþmesi için durup
dinlendiðimizde; çok geç olacak. ara beni, aklýna koyduysan gelir alýrým seni.