Hiç bu kadar acýmamýþtý,
belki de nefes alýþýný özledim.
Böyle yapmamalýydýn hafifçe dokunup geçmeliydin ama kýrdýn…

Bu hangi sokak bilmiyorum.
Keþkelerin sokaðýna mý girdim yine?
Kandýrdýn mý beni?
iyi ki kandýrdýn.
Bana lütfen yine yalan söyle “Seni seviyorum.”
Bende inanayým iþte olmaz mý?

Korkuyorum üzerime/üzerine karlar yaðdý.
Artýk “BÝZ” deðiliz artýk sadece sen ve ben.
Þimdi bir þarký seçeceðim yalnýzlýk çökecek omuzlarýma aldýrmayacaðým susacaðým ölüm gibi susacaðým.

Soðuyacaðým, içim soðuyacak artýk inandýðým seni seviyorum bakýþý yok gözlerinde.
Belki küçük bir yalandý belki de sadece bir rüyaydý ne dersin.
Ama kâbus deðildi.
Üzerim açýk deðildi yalanlarýnla sýcaktým.
Oysa yalan olmayacak kadar gerçektin.
Gözlerin vardý “Seni seviyorum” diyen, Küçük bir kalbin vardý beni ýsýtan.
Oyunlar oynayacaktýk seninle, ama birbirimizi kandýrmadan.

Sen pamuk prenses olacaktýn bende küçük çirkin kurbaða bu kadar çocuktum iþte.
Sevgimi alýp kaçtýn lütfen geri ver sevgimi olur mu?
En azýndan hak edene vermeliyim sevgimi.
Kim mi hak ediyor sevgimi? Yaðmurlar…

Yaðmurlara vereceðim sevgimi üstüme yaðsýnlar.
Onlar beni kandýrmayacaklar neden mi?
Onlar benim olaný yine bana verecekler?
Sen benim olaný bana verseydin “Seni seviyorum” deseydim gözlerime bakýp kalbimi görseydin.

Sana þiirler yazýyorum duyuyor musun beni?
Hissedebiliyor musun kalbimdeki acýyý?
Sana son bir þey söylemek isterdim ya kalbimden çýk ya da kalbimi de al git ikisiyle yaþanmýyormuþ. Geçecek bu üþümek bu soðuk bu mevsimde geçecek bahar gelecek dört mevsim.

Bu dünya en azýndan tüm insanlar buna inanýyor.
Bende inanýrým iþte ne var! Üþüdüðümü belli etmem yalancýlýk yaparým yani öðrenmeye baþlamýþým sanýrým?
Ýçinde sevgi olmayan cümleler kurdurduðun için kýzýyorum sana tüm kelimelerden özür diliyorum senin adýna bir daha “Seni seviyorum” yazamayacaðým.