Baþkalarýnýn yaþamlarýný , isteklerini , korkularýný , zevklerini , yeteneklerini , ideallerini kendimin sandým hep. Oysa baþtan beri ben hiç yoktum sanki. Varlýðýmý hissetmek için kullandýðým tüm o insanlar , kitaplar , filmler , dinlemeler , anlatmalar beni yok edip durdular sanki. Bir muzun kabuðunu soyar gibi üzerimdeki tüm ocular sýyýrmam halinde ortaya kim ya da ne çýkar , iþte ben onu merak ediyorum. Peki bu durumda o "ben" i algýlayacak gözü nereden edineceðim ? Belki de algý yanýlgýnýn kaynaðýdýr , ne olduðumuzu görebilmenin önünde duran koca bir duvar gibi , kendimizle kendimiz arasýnda duran ince ama iþlevsel bir ayraç gibi. Çünkü algý baþýnda saydýðým tüm o þeylere baðýmlýdýr. Belki de insan evde kendine elektro þok uygulamalýdýr. Ya da kontrole ve algýya böylesi - sinek gibi - yapýþýp kalmamalýdýr. Bildiðimiz ve sarýldýðýmýz anlamýyla yaþam pek tabi bir olamama hali olabilir , bu anlamda ölümün tanýmsýz boþluðu bizi bize kavuþturabilir. Yoksa ! 76 ‘ dan beri bir kadýn var. Ýsmi Fulya. Çalýþýyor , kendine bakýyor , özel bir þirkette eðitmenlik yapýyor. Ben onunla yaþýyorum. Canýmdan seslenen þunu derdi belki de tanýtmak için kendini Hey sen , aydýnlýðýný becerisi sanan , karanlýðýný savunan bir candan sesleniyorum tüm varlýða Sen aydýnlýðýný seviyorsun. Ben ise aydýnlýklardan korkuyorum ,ahlaklý insanlardan ürküyorum , iyilik severlerdense tiksiniyorum , öðretiler bulaþýcý hastalýklar gibi , inanmýyorum insanoðlunun kurduðu düþe , ben çoðunun deli zýrvasý dediði Nietzshce ’ i okurken yüksek sesle aðlýyorum , Sartre ’ yi Schopen’i okurken ne dediklerini * kendimden * iyi anlýyorum. Bu ne senin için ne benim için bir tercih meselesi deðil besbelli. Sen yalnýzken nasýl aydýnlýksan ben de yalnýzken öyle karanlýðým , sen ne kadar sosyal bir yüzle þehre , alýþveriþe ve merkezlere akýyorsan ben de o kadar kurt kanlýyým. Biz seninle iki yüzüz sadece , bir güneþe diðeri batýþa bakan cephelerde , bunlardan yerinmek ya da övgü ile söz etmek -bize ait yaratýmlar yerine koyup da- delice. Ama bak yapýyoruz genede. Oluþ olduðunu kabul etmek kolay deðil . Ben aydýnlýk ile karanlýðýn iki yüzünü algýlama noktasýnda sýnýra sürdüðüm icin kendimi , karanlýk yanlardan gelme bir mülteci gibi , daha da batýyorum topragýma. Belki de bu yüzden geceleri yalnýz uzananlardaným karyolasýna

Etkilendiði Yazarlar:
...