aklým sendeliyor sahipsiz sancýlarla kývranýrken
gözlerimde hüznün mor ötesi izi
özlem hücrelerimde rehin
yüzüme eylül dikiyorum…


acýlara matuf ruhum tökezliyor
tuz buz oluyor sinsi rüzgârýn darbesiyle
yüzündeki b e n kayboluyor git gide...


dilim
ah lal olasý dilim!
pamuk ipliðiyle tutunan sevdayý
inceldiði yerden koparan dilim
þimdi eserinle övün!…


-her ayrýlýk ardýnda arsýz bir yaðmur býrakýr-


-buðulu penceremde gece
kývýlcýmlar titreþir gözlerimde
tutuþur içinde güze veda ederken gül-


mesnetsiz ümitler avucumda eriyip giderken
sisli hayalleri teyelliyorum
türlü vehimler içinde belleðin çemberine


bitkin kaldýrýmlara saçýlan anýlarý topluyorum
türlü serzeniþler içinde
sersefil halde sokaklarý arþýnlarken
ayrýlýk çelmesiyle yokluðuna düþüyorum...


þimdi
düþleri öteleyen maðrur yüreðin ateþinden
tutuþurken kýzýl þafak sancýsýyla gözlerim
kalem ucunda ölgün imlerle
uzak bir siluetin peþine düþüyor þiirlerim


niye hala yaðmur kokuyor
eylülde kalan günahsýz ellerim!...


Aslý Aydýn