Develer tellâl, pireler berber ve mevsim sonbahar iken; kendi beþiðimi týngýr mýngýr sallýyorken; düþüverdim salladýðým ve sallandýðým beþikten. Düþtükten sonra, üzerinde sürekli deðiþen bir kostüm taþýyan yirmi beþ yaþýnda bir kýz olduðumu fark ettim. (Sinderella, Pamuk Prenses, Kýrmýzý Baþlýklý Kýz, Heidi, Yüz Yýl Uyuyan Güzel, Polyanna…)

Ýlk kostüm: Kibritçi Kýz.
Aðlýyorum, bir yerlerim acýmýþ düþerken. Belli ki göðüs kafesim iyi koruyamamýþ kalbimi. Kýrýk, çýkýk, çatlak dolu. Alçýya alýnmasý ve uzunca bir süre öyle kalmasý gerek. Vücudumun loþ sokaðýnda, kar taneleri ince ince serpiþtirirken, alçýdaki kalbim tenha bir köþeye çekmiþ kendini. Üþüyor. Ýçimde kýþ, dýþarýda sonbahar. Kalbimin ölümüne ramak var.

Dekor deðiþiyor.
Kostümüm: Kül Kedisi.
Tüm köþkü temizleyip balo için hazýrlamýþým kendimi. Baþkasýna ait eski bir elbise giyinip süslenmiþim kendimce. Karþýmda üvey annem ve kýz kardeþlerim. Salonu dolduruyor kahkahalarý. Þöminenin baþucunda yalnýzým þimdi. Elimdeki kalbimi yediriyorum kucaðýmdaki kedime. Farelerle sohbet ediyorum. Perim yok ortada, saat gece yarýsýný vuruyor. Büyü yapýlmýyor ve baloda aþýk olacaðým prens baþka bir kýza tutuluyor. Ýçerde mevsim kýþ,
gerçekte sonbahar. Camdan ayakkabým yok, yaþamým deðiþmiyor.

Yeni dekor.
Kostüm: Pamuk Prenses.
Üvey anne bolluðu masallarda. Verdiði zehir tüm damarlarýmý zapt etmiþ durumda. Cücelerim uyandýramýyor beni. Gözüm kapalý ölümü bekliyorum camdan tabutumda. Beyaz atýyla prens beliriveriyor birden. Cansýz bedenimle varlýðýný hissediyorum. Eðilip beni seyrediyor kýsa bir süre.Yolu sorup, gidiveriyor ardýndan. Yaþýyorken teslim ediyor beni ölüme. Dekorda mevsim yaz, gerçekte sonbahar.

Dekor…
Kostüm: Yüz Yýl Uyuyan Güzel.
Kötü kalpli cadýnýn büyüsüyle uyuyorum tam yüz yýldýr. Prens beliriveriyor nihayetinde. Yatakta kýpýrtýsýz öpmesini bekliyorum uyanmak için. Prens öperse uyanabilirim ancak; bu masalda kural bu. Masaldaki kadere göre prensin eþi olmalýyým. Kýrk gün kýrk gece düðün…
Prens dudaðýma doðru eðilip, öpmeden çekiveriyor kendini. Deliksiz uyku sonlanmýyor. Ýçerde mevsim sonbahar, gerçekte sonbahar.bu saatten sonra kötü kalpli cadý olamam ki…

Böyle sürüp gitti bir yýl. Yeni kostümler, yeni sahneler.

Son sahne.
Son kostüm: Polyanna.
Acý çekiyorum Tarifi çok zor. Paramparça bir kalp, baloya gidemeyip hayalleri sele kapýlan bir genç kýz, tabutun içinde fark edilmeyen bir prenses, yüz yýldan daha fazla uyuyacak bir güzel, dedesinin peþinden koþturup aþkýný hiç yaþayamayacak bir köylü kýzý…Bir gariplik var deðil mi? Masallarýn sonu hep acý. Son kostümüm ve kendime biçtiðim son rol güzel ama. Umut var çünkü; hiç tükenmeyen bir umut. Kötüler var olsa da, iyinin kazanacaðýna dair derin inanç var. Yaþanan olumsuzluklara gülüyorum son sahnede. Bardaðýn dolu tarafýný görmeye meylediyorum kendimi. Gözlerimi baðýþlýyorum Polyanna’ya. Mevsim her yerde ilkbahar.