tan vakti çýkagelir yalnýzlýðým
yorgun terli bir yolcunun
sýðýnacak otel bulmasý gibi
sevinçle yayýlýr yataðýma..

çoðaltamadým istediðim hiçbir þeyi
birken iki olamadým örneðin
kadýnlýðýmýzýn ve erkekliðimizin
bedelini ödedim ikimizin yerine
aðýrdý, yorucuydu, fazlaydý..

ateþe tutulan yýldýzlar gibiydik seninle
herþeyden uzak
herþeye yakýn
belki de odak noktasýydýk yanýlgýlarýn

açýk görüþ günlerinden geriye
canlý iskeletler sallanýr daraðacýmda
ben bir düðümüm
bir ilmeðim
umutlu köylere kýtlýk getiren
eksik bir sevincim
gülüþüm;
hüzünlü bir kar kristali
pencerende usulca eririm..

beklediðim tren vagonlarýnda
saçlarýný savursa annem
ya da gölgesini düþürse babam yüreðime
peri kýzlarý gibi kanatlanýrdým yine
oysa çoktan býraktým
masallarýmý geçmiþe

hançeri elinde deðil
yüreðinde taþýyandan korktum
hala da korkarým
güldürürken aðlatandan
bunun için
yollarýndan senin bile geçemediðin
kýrgýn köprüler kurarým yüreðime

eskittim
çýkardým
tükettim herþeyi

yalnýz
duvaðým asýlý durur
yýlgýn akþamlarýmda..