Aorttan geçmezdi kan susarken dilin;üstelik tek devreydi hayat yoktu rövanþý.Günahý yoktu sevgi uðrunda yitip giden papatyalarýn,peki ya her acýttýðýn kalp uðruna kýrdýðýn o kýrmýzý güllerin?suçu yoktu sevmelerin ne de sevgiye kurban seçilenlerin.Belki bir gül aldým sana ya da yoldum kýrdan bir papatya,bülbülün o güzel sesini,kelebeðin yaþama sevincini çalma pahasýna.Ve sevdalar düþünce gönlümden bir bir anladým ki gidenin yeri dolmuyor yüreðin odalarýnda.Þimdi ne zaman feryat eder gibi öten bir bülbül görsem biliyorumki bir kalp kýrýlmýþ ve bir kuþun umudu çalýnmýþ bu diyarda.Sokaklar ýslak,elektrik tellerinde tek bir kuþ yok,sevdalar terketmiþ bu kenti,deli gibi yaðan yaðmuru,bir tohumun çiçek açýsýný ve bir kuþun çalý parçasý taþýmasýný beklemeden.Gidebildiðin kadar uzundur,durduðun kadar yakýn ve düþünebildiðin kadar nefestir göðsüne,bazen de bir kuþ olur uçar hayaller.Yüreðinde kýr bahçeleri,zemheri olsa da mevsim,kýraðý da düþse ansýzýn gözlerine;sevdalar rüzgar gibidir ne kadar kapatsanda gönül kapýný sýzar hücrelerine..