Çocukken elif cüzüne supara derdik, hala ne anlama geldiðini bilmiþ deðilim. Aradan bir hayli zaman geçti. Þimdilerde çocuklar, koltuk altlarýnda suparalarý camilerin yolunu tutmuþlar. Onlarý görünce, o günler den kalan çocuk yüreðinin ta derinlerinden, o asude hazlarýn özlemini çektim bir an. Sevgi doluyduk, hayata bakýþýmýzdaki çocuksu duygularla bezeli bir dünya...
Þimdi ise hayatýn karmaþýklýðý içerisinde topuklarýmýza kadar bir cenderenin içerisindeyiz, kaygýlar, korkular ve en az bunlar kadar sükutun ýzdýrabý. Yapraklar düþüyor ömür aðacýmdan yapraklarýn hýþýrtýsý bana fýsýltý gibi geliyor. "Sükutun fýsýltýsý" bugünlerde bu deyim dilime pelesenk oldu, bir yerde okumadýysam bana ait galiba; yada "sükutun fýsýltýsýný dinlemek" kaygýlar dedim, hayat sürprizlerle dolu,. kimi zaman insan iki cihan saadetini kaybetmenin kaygýsýyla kavrulurken, kimi zaman samimi ve dürüstçe kulluk yapamamanýn korkularý, kimi zaman da ummadýðýmýz bir saadetin tebessümüyle sürur buluruz bütün bunlara raðmen...
Çektiðin ýstýraplar, elemler ve tarifsiz kederlere sabretmenin ateþiyle piþersin, bir zaman sonra o ateþte lezzet bulursun. Bir Hak dostunun dediði gibi "ateþten korkma, piþki lezzet bulasýn.!" Aslýnda söz ehli sözünü söylemiþ. Bu yüzden susumak diyorum ve susupta lezzet bulayým diye... Bakýn söz ustasý Þeyh Sadi-i Þirazî ne güzel demiþ:
" Baþýnýn yücelere ermesini diliyorsan, dað gibi, ayaðýný eteðine çekmelisin. Ey bilgili kiþi! Az konuþ, dilini çek. Yarýn dilsizler için sorgu sual yoktur.
Gerçeði bilenler ve onun inci gibi deðerli olduðunu anlayanlar, aðýzlarýný ancak inci saçmak için açarlar. Çok konuþan az dinler. Öðüt ancak sessizliðin deðerini bilenleri etkiler. Soluk soluða durmaksýzýn konuþacak olursan, baþkarýnýn sözlerinin deðerini bilmez, ondan yararlanamazsýn.
Ölçülmemiþ olan bir kumaþ nasýl biçilemezse, ölçülüp tartýlmayan bir söz de söylenemez.
Doðru ve yanlýþýu düþünerek konuþanlar, hazýrcevapçýllardan daha iyidir. Söz insanýn kiþiliðinde bir olgunluk ölçüsüdür. Sözle kendini küçültme.
Az konuþan utanýlacak durumlara düþmez. Bir arpa kadar misk, birv yýðýn çamurdan deðerlidir. Çok konuþandan sakýn, Bilginler gibi bir konuþ pir konuþ.
Yüz ok attýn, tümü boþa gitti. Akýllýysan bir at, hedefi tuttur. Ýnsan iþitildiðiinde kendisn utandýracak bir þeyi neden söyler? Kimsenin aleyhindede konuþma, belki duvarýn ardýnda bir kulak veren vardýr.
Gönül sýrlarý saklayan bir kaledir. Dikkatli ol kalenin kapýsý açýk kalmasýn. Mum dili yüzünden yanar.Arif bunu bilir, bu yüzden aðzý kapalýdýr.
Þimdi sus gönlüm. Sus ve teslim ol. Fani umutlarla tükenmekten vazgeç. Dünya buna deðmeyecek kadar kýsa. Sabýr zamaný kýsa. Bir þimþek ýþýðýnýn parýltýsý kadar kýsa.
Unutma ey gönül, burasý dünya… Sefasý da fani, cefasý da… Fakat ebediyyet var, ebedi vatan.
bir ateþ mahzeni var ki, orada sabah olmayacak, horozlar da ötmeyecek. Orada sabretmek imkansýz."
Ýþte bu yüzden, durgun denizlerin ve yüce daðlarýn sükütu heybetli olur.
Týpký gönlü derya gibi hak dostlarý ve genelde sükutu tercih ederler, çünkü herkesin nede çok bilmiþlik edasýyla, kuru kalabalýk lakýrdý sarfettiði bu zamanda ve galiba sözün bittiði yerde sükut baþlar da ondan.
Gecenin bir vaktinde yada seher vakitlerinde kainatýn sükunatýný dinlersiniz. Sükut edip kainatýn musikisini dinlemek ve bu eþsiz sanatý ve sanatçýyý tefekkür etmek...Allah (cc) 'ýn bize bahþettiði dil nimeti ve ardýndan dudak nimeti gerektiðinde sukuta ihtiyacýmýz olduðu için... Evet þimdilerde aslýnda bu suskunluk yüreðimizin feryatlartda gizlendigi, yada figanlarda konuþtuðu suskunluk olsa gerek ve konuþulmasý gerektiði yerde susmamanýn suskunluðu...