Bir aþkýn öyküsü bu;Hayatýn savurduðu insanlarýn ,rüzgara karþý durup geriye döndüklerinde yakaladýklarý ve oradan devam etmeye çabaladýklarý acýmasýz bir aþk öyküsü.
Baþ kahraman bir kadýn;ölesiye seven ayrýlýðý sindiremeyen nefretiyle aþkýný bastýrmaya çalýþan ama bunda muvaffak olamayan bir kadýn…
Erkekse yanlýþ anlamalarýn kurbaný ,diline kilit vurmuþ ama gönlünü yýllara raðmen susturamamýþ.
Kader onlarý yýllar sonra hayatýn yanlarýna kattýklarýyla karþýlaþtýrdý kalabalýk bir Ýstanbul caddesinde.Aradan 15 yýl geçmisti.Ama onlar bunun farkýnda deðillerdi.
Tereddütle yaklaþtý elleri” merhaba” demek için.Gözleri kilitlendi birbirine, acabalarla.Neler geçiyordu acaba akýllarýndan?Unutmuþ muydu geçen yýllar da? Yoksa oda gizlemiþ miydi kalbinin bir köþesinde geçen yýllara inat kor aþkýný.
Bir iki hoþ sohbet ,içilen bir çay, vedalaþmak için tekrar uzanan eller ;ama bu sefer daha bir sýký kenetleniyor,sanki yýllara inat býrakma beni der gibi.
O günden sonra tekrar aylar geçiyor.Ama bu sefer anýlar daha bir çok geliyor akla.Her an her yerde ikisininde aklýna düþüyor geçirdikleri o güzel saatler,günler.
Dayanýlmaz oluyor haber alamamak.Ve çevrilen bir telefonda söylenen sýcacýk bir alo tekrar kýpýrdatýyor yüreklerinde bastýrdýklarý kuþ kanatlarýný.Dile geliyor o güne kadar söylenemeyenler ;içlerinde gizledikleri ,büyütüp akýtamadýklarý her þey dökülüyor ortaya.Döküldükçe kelimeler acýlarýyla birlikte birbirlerine olan hasretleride çýð gibi büyüyor birlikte aþklarýnýda büyüterek.
Geç kalýnmýþlýðýn çaresizliði düþüyor bir gölge gibi içlerine.Yaþamak istiyorlar herþeye inat bu tutkuyu.Sönmeyen bu alev yakýyor ikisinide gün be gün büyüyerek
.Sonra mý ne oluyor ?O bir muamma.Bizim öykümüz burada bitiyor.Ama onlar hayatta ve hayat devam ediyor.


Gülþah Süder Uzunmehmetoðlu