Aðzýnýn kuruluðu ve baþ aðrýsý ile uyandý. Akþam oldukça fazla içmiþti kendine kýzdý neden bu kadar içtim diye. Ýki elini yana doðru açtý sabah mahmurluðunu atmak için olanca gücüyle gerinecekken eline bir tutam saç geldi. Baþýný yataðýn boþ olduðu yere doðru korkuyla çevirdi. Yataðýnda üstünü kalçalarýna kadar çarþafla örtmüþ birisi yatýyordu. Ellerini toparladý ve dudaðýný ýsýrdý bu bir rüya olmalýydý. Tekrar baþýný çevirdi ve o orada duruyordu yarý beline kadar çýplak bedeniyle. Akþamý düþündü kapýya kadar gelmiþti oldukça nazik bir insandý teþekkür için bir kahve ýsmarlamak istemiþti sadece. Sonra ne olmuþtu nasýl bu noktaya gelmiþlerdi. Oysaki böyle bir þey olmayacaktý olamazdý da. Yanýnda yatan beden kýmýldadý kafasýný çevirince göz göze geldiler. Gülümsüyordu sakin bir hareketle baþýný tam gözlerinin hizasýna getirdi ve dudaðýna bir ýslaklýk býraktý. Ne yapacaðýný bilemeden oldukça sakin bir þekilde bu temasa karþýlýk verdi. Sonra istemediði bir olayýn içinde bulmuþtu kendini. Ne yapmalýydý ne yapabilirdi ki. Hayatýnýn hatalar zincirine bile bile zaten merhaba demiþti þimdi ise bunun devamý geliyordu. Baþlamýþtý iþte ayrýlýðýn ilk belirtileri ve o arayýþýn içindeki labirentin kapýsýndan içeriye girmiþti. Oysa her þeyi deðiþtirebilmek mümkündü bir þeyleri durdurabilmek. Kendini tutanýn ne olduðunu bilmeden daha bir ayrýlýðýn acýsýný sindiremeden o arayýþlarýn içerisine girmiþti. Yataktan doðrulup banyoya doðru ilerledi duþu açtý su vücudundan yere düþerken gözlerini kapatýp bu sakin zamanýn tadýný çýkarmak istedi. Bir flaþ patlamasý geldi önce gözlerinin önüne sonra son yudum alýnan kahvelerin tabaklara konuþu ve kendisine bakan o nazik insanýn gözleri geldi gözlerinin önüne. Onu görmüþtü bacaklarýnýn hissizleþtiðini hissetti yere çömeldi duþtan akan su þimdi ensesinden kalçalarýna doðru süzülüyordu kollarýyla ayaklarýný kavradý. Gözlerinden yaþlar süzülüyordu yanaklarýna ve oradan suya karýþýp yere düþüyorlardý dizlerini ýsýrdý. Olmuþtu iþte o basit hayat oyunun içindeydi. Hâlbuki o daha onu yaþýyordu, inanmýyor inanamýyordu artýk Allah’ ým ne olur bir kâbus olsun diyebildi sadece. Son gücüyle yerden doðrulup ayaða kalktý bornozuna sarýlýp korkak ellerle kapýyý açtý yatak odasýna girdi. O hala orda idi. Biraz yalnýz kalabilir miyim dedi. Anlamaz gözlerle kendisine bakan insana lütfen dedi. Elini telefona uzattý kýsa bir çalma sesinde sonra hattýn öbür ucunda o vardý. “Efendim alo alo” ürkek bir sesle pardon yanlýþ aradým telefonu kapattý. Kendini o daðýnýk yataðýn üstüne býraktý. Kokusunu kaybetmemek için yýkamaya kýyamadýðý bu çarþafta artýk üçüncü bir koku vardý. Ve ayrýlýk sahnesinin en zor rolünde baþrolü kapmýþtý. Görmek istemediði güzellikler duymak istemediði o yalvarmalar geldi kulaðýna. Anlýk sinir ya da hýrslarýyla feda ettiði bu sevgi artýk yoktu. Ve ayrýlýðýnýzýn dram sahneleri baþlamýþtýr artýk. Yeni rolünüzü oynamaktan baþka çareniz yoktur. Yâda…