Kendi sokaðýna girdiðinde, üzerine bir hüzün çöktü bomboþtu sokak bomboþ ve sessiz.Oysa saat daha o kadar geç deðildi, güneþ hala gökyüzündeydi.
Kapýsýnýn önüne geldiðinde durdu sýrtýný duvara dayadý, kapýyý açtý merdivenlerden çýkarken pantalonunun düðmelerini çözdü, odaya girdiðinde postallarýný baðcýklarýný gevþeterek attý ayaklarýndan, sonra pantalonunu çýkardý. Küçük ve rutubetli odanýn bir penceresi sokaa bakýyordu bomboþ ve sessiz, önünde iki saksý birisinde boþ toprak diðerinde papatya su verdi onlera kana kana.
Elbiselerini olduðu gibi býrakýp kahverengi boxer'ýyla terasa çýktý, hafif aralýk olan kapýyý itti belki inanmayacaksýnýz am bu esnada hava çoktan karamýþtý bile ve tatlý bir esintidenizin güzel kokusunu yaymakla meþguldü.Artýk renginin ne olduðu belli olmayan bir koltuða oturdu.Çok önceden koltuðun üstünde unuttuðu ve kapaðýnda hiçbir görüntü kalmamýþ kitabý yana itti.Kitabýn ne olduðunu hatýrlamaya çalýþtý ve anýnda vazgeçti.Baþýný arkaya yasladý, gökyüzü hiçbir büyük þehirde görülemeyecek kadar çok yýldýzla kaplýydý.Kahverengi boxer'ý esintiyle kýpýrdandý.
Tam küçük bir sahil kasabasýnda uzun ve sýcak bir günün ardýndan kahve falýna bakan kýzý ve anlattýðý sönmüþ yýldýzlara ait hikayeyi anýmsamaya baþlayacaktý ki, içi geçti ve drin bir uykuya daldý.
Sokaðý hala bomboþ ve sessizdi artýk karanlýk da.