bir kadýn koþtu gecenin sessizliðine
beyaz, uzun bir elbise üzerinde
saçlarý kýrmýzý, ayaklarý çýplaktý
ellerini uzattý boþluða, güneþe dokunmak ister gibi

oysa aklý olan buradan kaçardý
her yer öyle ýpýssýzdý, kapkaraydý.
sokak lambasýnýn ýþýðý, altýna kývrýlýp yatmýþ
kediyi aydýnlatýyordu sadece ve ýsýtýyordu.
bu saatte insana kendi ayak sesi bile
kýrk kat yabancý
aðlýyordu kadýn
sokak lambasýndan daha çok aydýnlatýyordu kadýn

kadýn eni konu güzeldi
elbisesinin yakasýný göðsüne kadar yýrtmýþ
baþka bir þey giymemiþti
yaðmur yaðýyordu
önce pýt pýt dökülmeye baþladý
sonra daha hýzlý aðlamaya baþladý
yaðmur tanrýsý

kadýn ne kendini sýrýlsýklam eden yaðmuru duydu
ne de arka sokaktan gelen ulumalarý
diz çöktü ýslak topraða
öyle hareketsiz kaldý
sabahýn ýþýklarýyla güneþ dokundu kadýnýn vücuduna
sonra kadýn güneþe tutundu

ölüyordu gelinlik, aðlýyordu gelin
hiç gelin olamadýðý için.