dýþarýda rüzgârýn sesi.
sandalyeyi çekip doðruluyorum oturduðum yerden; hayýr, devam edemeyeceðim; bu uðultu içimi üþütüyor.
yanmýþ bir ocaktan arta kalan küllerin soðukluðu sanki.. masa, elbise dolabý ve ekraný siyah televizyon...
odanýn içinde biraz turladýktan sonra, gidip perdeyi aralýyorum. camýn önünde küçük kar taneleri uçuþuyor. akþam alacasýnda sokaðýmýzýn kaldýrýmlarý, apartman bahçeleri bembeyaz.
oysa mart ayýnýn ortalarýndayýz...
(kýþ sanki hiç bitmeyecek...)
yeniden çalýþma masama dönüyorum. perde aralýk kalsýn. pencerenin önünde uçuþan kar tanelerini izlemek hoþuma gidiyor. hem belki böylelikle...
yazýyorum. daha doðrusu yazmaya çalýþýyorum. günler, haftalardýr. bitmiyor. yaþamýn tüm mevsimlerini bir kitaba sýðdýrmak ne kadar zormuþ... (tüm yýkýmlarý ve talaný, / ve aralara serpilmiþ –sayýlarý ne kadar az- güzellikleri.)
(týkandýðý anlarda insanýn konuþabileceði birileri olsa, yazý daha mý kolay ilerler acaba? evin sessizlikleri boðuyor sanki bazen insaný...)
bir ses. daha katý, daha sert. çatýdan bir þey düþmüþ olmalý. yahut rüzgârýn sokaklarda / bizlerde sürüklediði... sesler birbirine karýþýyor. ayaða kalkýyorum tekrar. içimde bu kez baþka türlü ürpertiler. hayýr, artýk yazamayacaðým. kalorifere sokulup ellerimi ýsýtýyorum. hava, akþamla beraber iyice soðuyor...

oysa çok sürmeyecek. birkaç haftaya kalmadan kardelenler açmaya baþlayacak daðlarda. su yürüyecek ovalara, bayýrlara. bahar, çimenlerle, çiçeklerle geliverecek. (Moda'da kýrýlgan akasya dallarý, Boðaz'da erguvanlar ve þehrin kaldýrýmlarýna saçýlmýþ, tas saksýlar içinde hercai menekþeler...) Emirgan’da bir çýnarýn altý, Yeþilköy'de bir çay bahçesi, Bakýrköy'de Sivriada'yý gören bir kanepe insana pek çok þeyi hatýrlatabilir. (bunlarý simdi birdenbire, perdenin aralýðýndan sokaðý seyrederken aklýma sen düþüverince duyumsadým.)
içimde yakýnlýðýný hissediverdim birden.
bir dost? ya da sevgili? gibi. (hangisi olduðuna karar veremedim henüz. belki de taný koymaya çalýþmamalý. nasýlsa içimde, kalmalý öylece.)
hiç böyle olacaðý aklýma gelmezdi. çok eski bir hatýranýn, günün birinde, böyle, birdenbire...
hani eskide kalmýþ bahar akþamlarý vardýr. çoðu kez lise yýllarýmýzda; okul dönüþleri, bir sokaðýn sýcaklýðýnda unutulmuþ... içimde iþte o akþamlarýn rahatlýðýný duymak þimdi yeniden ...

mevsimler hep bir þeyleri alýp götürdü bizden.. sonra yerlerine yenilerini getirdi, bir zaman sonra onlarý da alýp götürdü.. onlarla azalýp, onlarla çoðaldýk.. yenilendik.. ama tüm bu alýp gitmelere raðmen, aþk hep vardý. belki unutur gibi olduk; fakat unutmadýk. “iþyerinde, günün karmaþasý arasýnda, kulaðýmýza çalýnýveren eski bir naðmede; yahut eve dönerken, ansýzýn, bir aksam trafiði içinde, yol kenarýnda bekleyen bir yüzün çizgilerinde; ya da bir sesin, hiç beklemediðimiz bir anda, içimize sokuluveren sýcaklýðýnda, yeniden uyanýverdi...”

sesin bile sanki yüreðimden çýkmýþ.
dedim ya, tuhaf....

öyle ya da böyle, yaþamý yeniden yeniden sevdik böyle anlarda, sanki yeniden yeniden var olduk.

çünkü hayatta her þeyin sýrrý aþktý..
(tüm mevsimlerin üzerinde)
onu buldukça yakýnlaþtýk birbirimize –kendimize ve ona..


“bir kere yüzün görmeyi dünyaya deðiþmem..” sen de ne güzel, ne duygulu okursun bunu. o yanaklarýný al al eden utangaçlýðýn yendiðin anlarda.
çok mu ipucu verdim?

.......................

merak etme yazmayacaðým kim olduðunu. (sen, hoþ, seversin her fýrsatta sevdiklerinden söz etmeyi. ben o kadar cesur deðilim, kusura bakma.) hem bu öyle karýþýk, öyle tuhaf bir durum ki. seni söylemeye, anlatmaya belki dilim varmayacak. bilirlerse, bu yazýya sinmiþ sesinden, soluðundan bilecekler seni...

sen ki beni dýþadönük biri sanýrsýn. oysa bazý þeyler var ki..
anlatýlamaz..
belki ancak sezilir..

halbuki sen her þeyi açýk açýk istersin. küsüp gidiverirsin önünü net göremeyince. bilirim. sessizliðin ve susuþun da bir harmonisi olduðunu anlatamadým sana. iki müzik sevdalýsý bir bu konuda anlaþamadýk zaten. olsun. her ne kadar bunu kabul etmek istemesen de, benim için bu, böyle....

dýþarýda rüzgârýn uðultusu yavaþladý.
kar, birazdan dinecek sanki.

gitmeliyim artýk. yazýya son noktayý koymalý ve gitmeliyim. (bana neler getirecek ve benden neler götürecek bilemiyorum; ama gerekli bu, azalmalý ve çoðalmalýyým yeniden.) gitmeli o yüzden. beni çaðýran bu sesin ardýnca. yeni bir mevsime doðru...