_“Annemsin, babamsýn, kýzýmsýn, canýmsýn, aþkýmsýn, çiçeðimsin”
_ Ya sen? Sen benim herþeyimsin. Canýmýn içine öyle derine sakladým ki seni,oradan kimse alamaz. Senin varlýðýnla nasýl þenlendi ruhum, bir bilsen! Dualarýnla sardýn beni; hüzünden yok olan varlýðýmý öyle sevdin ki artýk gözyaþlarým yokluðu yaþýyor. Caným, seni anlatýlmaz bir gönül baðý ile seviyorum, senin sesinin verdiði güçle ayakta ayakta kalýyor bu yorgun bedenim. Bak, bahar geldi; her bahar açan çiçekler, artýk boyunlarýný büküyorlar. Çünkü benim gönlümün çiçeklerinin rengini bulamýyorlar. Bilmiyorlar ki bu, narçiçeði...Ve narçiçekleri yüreðin kanýndan alýr rengini, canýmdan alýr kývraklýðýný ve benden alýr sonsuzluðunu. Çünkü içimde senin sonsuz sevgin var, ruhuma can katan.
Bir tanem, herþeyim. Anneler gününe bir kala , seni bu dünyaya getiren anneme olan can borcumu ifade etmek istiyorum. Onun pamuk ellerini benim için öper misin? Ona benim adýma bir demet nergis götürür müsün? Anneme, onun yavrusunu ondan çok sevdiðimi söyler misin? Lütfen !