Dert yazýlmýþ önce dünyaya ,sonra bir yalnýzlýk koparmýþ benden adýný söyleyemediðim sevgilim . Zaman ýssýz þehrin ýssýz köþelerinde sevdayý arar olmuþ bes belli .Ne devranlar deðiþmiþ neçe yürekler sönmüþ yalnýzlýk yazmaktan.Ben dertliydim besbelli doðumdan ölüme..dert çekmek için gelmiþtim dünyaya .Her aðlamanýn arkasýndan senin ellerin sarardý kimsesiz bedenimi.Aðlardým yinede ben öksüz yüreðime. Biçare düþmüþ bir beden vardý bende zalimin yaktýðý o yerden ýzdýrap dolu satýrlar yazýlýrdý dizelerimde.Anlatmak kolaydý aslýnda derdimi ama anlamak zordu ,ne kadar yalansa sevda o kadar da doðruydu yalnýzlýðý yazmak.yollar onundu her adýmýmda onun gözleri onun elleri dokunurdu bedenime ,silerdi umutsuz yýllarýmý bir çýðlýk koparýrdým cihan aðlardý bom boþ gözlerle...

ne ben sevmeyi ögrenirdim ne de anýlarla yetinmeyi.Kolaydý unutmak yalnizlýk yazerken. yalnýz yalnýzlýktý beni seven. hassastý sevda oluþuna býraksan bile hassas,çünkü belirsizdi sonu ýslak vucutlarýn yarýk dudaklarýnda çatlak bir sözcük olabilirdi sevgi....
Ne seni sevdiðimi söyleyebilecek kadar gurursuz ne de senden vazgeçecek kadar akýlýydým. kördü gözüm senin dünyanda..
ben boþ hayellerin çocuðuydum. sana yazýlan üç beþ uçuk þiirin arasýnda .ne haykýran yüreðim vardý ne de sevmeyi öðrenemeyen binlerce göz yaþým.
sen yalnýz yaþamaya alýþýrken ben umutsuzca gülerdim sahte göz yaþlarýmla..kimseler farketmezdi dolan gözlerimi.her þey senin yoluna çýkarýrdý beni. ömrümce kýrýk kalple düþünerek geçecek günlerimvardý artýk.sen eski resimlerden koþacak kadar yaþlanýrdýn hayalimde. bense senin yaþlanmanla mutluluða kavuþan bir ihtiyardým.gerçekten rüyaydý yaþadýklarým hiç bir zaman gerçekleþemeyecek bir rüya.ne adýn kalacaktý nede senin gözlerin bana gülümseyecekti bir daha ...
artýk sen olmayacaktýn.ne sana þiirler yazacaktým ne yokluðunla kahrolacak ne de anýmsayacaktým bir daha .sözlerin kurþun olduðu yýllar geçecekti. tabi bende geçecektim dünyamdan ...