ÖLMEDEN ÖLMEK

Nice insanlar vardýr etrafýmýzda, yaþadýðýna hayat denmez, nice insanlar da vardýr ki, çoðunun yaþadýðý hayatý beðenmez.

Ebedi aleme götürülecek þeylerin sadece ‘iyi ameller’ olduðunu söyler durur da hocalar. Maiþet derdi söz konusu olunca, görülür ki, en baþta kendileri bocalar. Dünyada iken kendisine bahþedilen akýl ve iradenin nelere kâdir olduðunun bilincine varabilenler ve o gücü henüz keþfedemeyenler vardýr aslýnda.

‘Kader’ bahsini çözmüþ ve iradenin sýrrýna ermiþ olanlar için geriye kalanýn sadece basit ‘tercihler’ olduðunu söylemekte yarar var. Ki, onlar bu ilmi okullarda deðil, hayatýn ta kendisinden öðrenirler. ‘Ýstemekle’ baþlamýþtýr her þey. Geriye, ‘ne kadar yük kaldýrabilecekleri’ hususu kalýr sadece.

Bilirler ve inanýrlar ki, istedikleri ve arzu ettikleri þey, kendilerine verilecektir. Bu öyle yüce bir nimettir ki, görülmesi ve elle tutulmasý mümkün olmadýðý gibi, hiçbir hýrsýzýn el uzatmasý, çalmaya kalkýþmasý da mümkün deðildir.

Temelinde Yaratanýn þahsýnda, yaratýlan her þeye duyulan aþk ve ‘Düþünmez misiniz?’ ilahi buyruðu yatan bu felsefenin insanlarý, ibadeti vakitlere ayýrmaktan ziyade, her an ve her halükarda ibadet halindedirler.

Onlar, çileye talip olan, hasretten haz duyanlardýr.
Onlar, yananlar, yandýkça ‘insan’ olunduðunun farkýna varanlardýr.
Onlar, cümle âlemin derdini dertleri bilip, çâre arayanlardýr.
Onlar, herkes uykudayken bile, tefekkür halinde olanlardýr.
Onlar, can bedenden ayrýlmadan, binlerce kez ölebilenlerdir.

Bir çoklarý bu hâl üzere olanlarýn Yaratanla olan yakýn iliþkisini gördükçe ‘tuhaf’ hatta ‘alaycý’ bulurlar ama, bu ilginç iliþkinin ardýnda yatanýn ‘gerçek samimiyet’ olduðunu bilmezler.

Halbuki diðerleri bilirler ki; ‘Sopayla kilime vuran, kilimi dövmez, tozlarýný silker. Kýzýp atý döven, hakikatte atý deðil, aksak yürüyüþünü döver. Ýyi yürüsün, rahvanlaþsýn ister…’

Varlýkta- yoklukta, açlýkta- toklukta, saðlýkta- hastalýkta, hikmet arar, her þeyi sorgular durur onlar. Ýyi insan olabilmek için, önce nefsi terbiyenin þart olduðunu bilir onlar. Bilirler ki Mevlâ; ‘Yapýlan her iyiliðe karþýlýk, on misli ecir vermektedir.’ O’nun uðrunda verdikleri her canýn, on can getirdiði düþüncesiyle her dem ölür, ölmede derman, bulur onlar.

Hani, ‘Aþk dâvâya benzer, cefâ çekmek de þâhide,’ diyor ve ekliyor ya Mevlâna; ‘Þâhidin yoksa dâvâyý kazanamazsýn ki! Kadý senden þâhit isterse, incinme. Yýlaný öp ki hazineyi elde edesin…”

Bedelini ödeyen ve bu kutsal hazineye sahip olabilenlere ne mutlu…

Mümtaz Beðen