Günlerden bir gün, dünyalardan birinde, insanlarýn birbirini sevmediði , insanlarýn birbirine güvenemediði bir gezegende ruhunu öfkesiyle besleyen bir adam yaþarmýþ . Bir deri bir kemikmiþ vücudu . Kalbi , Kâbilden beter atarmýþ . Ceplerinde maskeler taþýrmýþ hiç durmadan ve her gün bir tanesini yüzüne takarmýþ . Bazen birden fazla maske taktýðý günlerde olurmuþ . Bazen , bazenin fazlasý zararmýþ ..

Bu adam , aðlarken gülermiþ bazý zamanlar . . Lakin hiç fazla gülmekten aðlamamýþ .Her ne kadar bir iþe yaramadýðýný düþünse de elinde bir þans parasý taþýr, onu hiç yanýndan ayýrmazmýþ . Günlerden bir gün hiç beklemediði bir þekilde , dört bir tarafý gri ile çevrili olan bir þehirde ,elinde yine o þans parasýyla gezerken bir kadýnla tanýþmýþ . Kadýn , parmak uçlarýnda yürüyor , handesiyle þiirler saçýyormuþ etrafa . Adam , titreyen elleriyle ona þiirler yazýyor , bu güzelliðin karþýsýnda maskesizmiþ adeta . Kadýn hiç anlatmýyormuþ kendini . Adam ise onun o ürkek bakan gözlerini yüzyýllardýr tanýyormuþ galiba ..

O adam bendim aðustos güzeli .

Kaybolan çocukluðumu bir aðustos akþamýnda o lunaparkta buldum . Dünyadan soyuttu kollarým , ben o günden sonra kendimi tüm dünyaya sarýlýrken buldum . Kedileri oldum olasý severdim zaten . Fareleri ellerimle beslediðim olmamýþtý hiç . Aynada gördüðüm bu yüze alýþkýn deðildim , belki de ben daha önce hiç bu kadar ben olmamýþtým hiç .

O kadýn sendin iþte .

Beni coðrafyayla , þiirlerle haþýr neþir eden . Yönleri bile bilmeyen bana haritalarý sevdiren
Seni gördüðüm o ilk gün anlamýþtým kýymetini . Þu gezegende yalnýzlýðýmý paylaþabileceðim tek insan sensin .
Yanýnda maske takmadan gezebileceðim , gözümden yaþlar akýncaya dek gülebileceðim .



Sen benim diðer yarýmsýn , öbür yüzüm

seni dünyanýn sonuna dek seveceðim

korkma , bilirsin ki ben ölümsüzüm ..